ارزیابی عوامل موثر بر گردشگری در بافت تاریخی با رویکرد بازآفرینی فرهنگ مبنا (محدوده مورد مطالعه: شهر بابلسر)

یکی از اجزای طرح‌های بازآفرینی گسترش گردشگری فرهنگی و بازاریابی مکان است که موجودیت بافت‌های تاریخی را به‌عنوان بستر واجد ارزش‌های تاریخی-فرهنگی موردتوجه قرار می‌دهد. درکنار چنین رهیافتی، حفظ، احیا و به‌روزرسانی ارزش‌های فضایی-کالبدی، بصری و زیبایی شناسانه بافت‌های شهری کهن برای مطلوبیت بخشیدن به آن‌هاست که در این مقاله به آن پرداخته شده است. شهر بابلسر به‌عنوان یکی از شهرهای ایران با قابلیت گردشگری در شمال کشور در حوزه عوامل موثر توسعه گردشگری در بافت‌های تاریخی را موردمطالعه قرار گرفته است. لذا هدف پژوهش، کاربردی و روش گردآوری داده‌ها کمّی با بهره‌گیری از پرسشنامه بوده و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نیز از طریق آزمون رگرسیون چند متغیره و تحلیل مسیر انجام شده است. یافته‌های پژوهش بیانگر آن است که بازآفرینی فرهنگ مبنای بافت تاریخی شهر، عاملی در توسعه گردشگری پایدار شهر بابلسر است و از طریق تقویت عوامل موثر بر آن (فرهنگ بومی و صنایع خلاق محلی، هنر، صنایع‌دستی سنتی و حفظ ساختمان‌های تاریخی) تحقق‌پذیر است. همچنین بازآفرینی بافت‌ فرهنگی-تاریخی شهر با رویکرد توسعه گردشگری شهری در ایران به‌طور عام و در شهر بابلسر به‌ویژه ارتباط تنگاتنگی دارد. هم‌زمان باوجود فرصت‌های منحصربه‌فردی این بافت‌ها چه از منظر جاذبه‌های کالبدی و معماری و چه از منظر آیین‌ها و سنن تاریخی، مشکلات بازآفرینی بافت، کمبودهای شدید زیرساخت‌های گردشگری و دیدگاه‌های محدود و گذرای مدیریت شهری می‌توانند از بزرگ‌ترین موانع فعال‌سازی ظرفیت‌های آن‌ها در این زمینه باشند.

Assessing the Affecting Factors on Tourism in the Historical Context with the Approach of Culture Base Regeneration (Case Study: Babolsar city)

One of the components of the regeneration projects is the expansion of cultural tourism and location marketing, which considers the existence of historical contexts as a platform for having historicalcultural values. Along with such an approach, preserving, reviving, and updating the spatialphysical, visual and aesthetic values of the ancient urban textures to make them desirable is discussed in this article. The city of Babolsar has been studied as one of the cities in Iran with touristic capability in the north of the country to evaluate the effective factors of tourism development in historical contexts. The study is applied research concerning purpose; The data collection method was quantitative using a questionnaire, and data analysis was conducted through multivariate regression test and path analysis. The research findings show that the recreation of the basic culture is a factor in developing sustainable tourism in Babolsar and can be achieved by strengthening its factors (indigenous culture and local creative industries, art, traditional handicrafts, and preserving historical buildings). This study shows that the recreation of culturalhistorical contexts is closely related to the approach of urban tourism development in Iranian cities in general and in Babolsar in particular. At the same time, despite the unique opportunities of these structures, both in terms of physical and architectural attractions and historical rituals and traditions, the problems of tissue regeneration, severe shortages of tourism infrastructure, and limited and transient views of urban management can be the biggest obstacles to activating their capacities.