الگوی برندسازی درون‌سازمانی در بخش خدمات و گردشگری تهران

در پروژه های برندسازی، نبود الگوی مناسب برندسازی درون سازمانی بومی، موجب ناکارآمدی است. چراکه این فعالیت به اجتماع و فرهنگ جامعه مرتبط است. هدف این پژوهش ارائه الگویی برآمده از فعالیت‌های انسانی بخش گردشگری ایران است. این پژوهش بنیادین از نوع کیفی است که با استفاده از گراندد تئوری (نظریه زمینه‌ای) صورت گرفت؛ بنابراین با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه با 20 مدیر آشنا با این مفهوم داده های تحقیق گردآوری شد. یافته ها نشان می دهد که نهادی سازی برند در منابع انسانی، پدیده ی اصلی برندسازی درونی است و عوامل ارتباطی، آموزشی، مدیریت دانشی و مدیریت منابع انسانی در نقش عوامل علی نقش آفرینی می کنند. همچنین مقوله های رهبری تسهیل گری و انگیزشی مدیریتی در این الگو نقش راهبردی دارند. نوآوری این پژوهش، ارائه الگویی است که از داده های زمینه ای جامعه ایرانی به دست آمده است. تابه‌حال هیچ الگویی برای بخش گردشگری و خدمات ایران پیشنهاد نشده بود. این مطالعه نشان داد که درونی سازی و هم‌راستا شدن کارکنان با برند، نه‌تنها موجب پیامدهای مطلوب کارکنان، بلکه موجب سوددهی‌های مالی، منافع ذینفعان و پیامدهای مطلوب معنوی خواهد شد؛ بنابراین برندسازی داخلی، اقدامی درونی برای توسعه تمامی بخش های گردشگری است.

Intraorganizational Branding Model in Tehran’s Services and Tourism Sector

In branding projects, the lack of a suitable domestic model for branding causing inefficiency. The aim of this research is to provide a model based on the human activities of the tourism sector of Iran. This fundamental research is of a qualitative type, which was done using grounded theory; so, the research data were collected using the library studies and interviews with 20 managers familiar with this concept. Findings show that institutionalization of a brand in human resources is the main phenomenon of internal branding and communication, educational, knowledge management and human resources management play the role of causal factors. Also, leadershipfacilitation and motivationalmanagement categories have a strategic role in this model. The innovation of this research is the presentation of a model derived from the background data of the Iranian community. Until now no other model was proposed for the tourism and services sector of Iran. This study showed that the internalization and alignment of employees with the brand not only results in desirable employee outcomes, but also leads to financial rewards, stakeholder interests, and desirable spiritual outcomes. Therefore, domestic branding is an inward measure for the development of all sectors of tourism.