تعیین نرخ نمونه‌برداری به صورت وفقی در راستای بهینگی مصرف انرژی در شبکه های بدنی بی سیم

با توجه به اینکه بیوسنسورهای موجود در در شبکه‌های بی‌سیم بدنی که مسئول جمع‌آوری داده‌ها، انجام عملیات پیش‌پردازش و سپس ارسال آن‌ها به یک مرکز تلفیق داده می‌باشند دارای محدودیت مصرف انرژی و قابلیت پردازش داده‌ها می‌باشند لذا نرخ نمونه‌برداری دارای تاثیر مستقیم بر روی مصرف انرژی شبکه و نیز طول عمر مفید آن دارد. لذا این مقاله به ارائۀ یک رویکرد وفقی جهت تعیین نرخ نمونه‌برداری بهینه در راستای مدیریت داده‌ها می‌پردازد. در همین راستا با استفاده از سیستم ارزش‌گذاری هشدار اولیه ملی ، بیوسنسورها به جمع‌آوری داده‌های مربوطه پرداخته و به تشخیص اطلاعات اورژانسی به‌صورت محلی می‌پردازند. جهت بهینه‌سازی فعالیت گره‌ها، اطلاعات مربوط به فعالیت بیمار استخراج شده تا بر اساس آن در مواقعی که فعالیت بیمار به‌صورت عادی و غیر اضطراری می‌باشد تعدادی از گره‌ها از حالت فعال به حالت خواب انتقال یابند. همچنین جهت تعیین نرخ دقیق نمونه‌برداری، ابتدا یک آزمون آماری برای ارزیابی واریانس مربوط به علائم حیاتی بیمار توسعه داده شده و سپس با استفاده از یک تابع درون‌یابی مناسب، نرخ نمونه‌برداری بهینه تعیین می‌گردد. تابع درون‌یابی جهت تعیین نرخ نمونه‌برداری از دو فاکتور اصلی استفاده می‌نماید: اطلاعات مربوط به ریسک بیمار و مقادیر اندازه‌گیری شده توسط گرۀ محوری . نتایج شبیه‌سازی نشان‌دهندۀ حدود 66 درصد بهینه‌سازی در تعداد داده‌های ارسالی و افزایش طول عمر مفید شبکه به میزان بیش از 2.5 برابر می‌باشد.