بررسی تطبیقی نقش تعدیلی فرجه سازمانی بر رابطه جوسازمانی و خلاقیت در پلیس مرزبانی استان‌های بوشهر و هرمزگان

تحولات و دگرگونی‌های جامعه امروزی، سازمان‌ها را وادار ساخته تا برای زیستن در محیط متغیر و بی‌ثبات پیرامون خود به خلاقیت روی آورده و اهداف، گرایش‌ها و علایق خود را در راستای دستیابی به آن هدایت نمایند. از دیگر سوی، خلاقیت خود نیازمند فضایی مناسب است که ترکیب مطلوبی از عوامل مختلف را در شرایطی معین برای نیل به اهدافی خاص فراهم می‌آورد. لذا هدف مقاله حاضر، بررسی تطبیقی نقش تعدیلی فرجه سازمانی بر رابطه جوسازمانی و خلاقیت در پلیس مرزبانی ناجا می‌باشد. پژوهش حاضر از انواع پژوهش‌های پیمایشی و در سطح تحقیقات کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش تمامی کارکنان پلیس مرزبانی ناجا در استان‌های بوشهر و هرمزگان تشکیل می‌دهند. حجم نمونه با استفاده فرمول کوکران 366 نفر تعیین شد و از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده استفاده گردید. بر اساس یافته‌ها، بین دو متغیر جوسازمانی و خلاقیت رابطه مثبت و معناداری وجود دارد، ضمن اینکه متغیر فرجه سازمانی بر چگونگی رابطه‌این دو متغیر دارای نقش تعدیل‌کننده می‌باشد. همچنین بر اساس یافته‌های تحقیق متغیر خلاقیت درحالی‌که با بُعد حمایت دارای بیشترین رابطه مثبت معنادار و با بُعد همبستگی دارای رابطه مثبت و معنادار است با بُعد فشار کاری دارای رابطه معکوس می‌باشد. عطف به رابطه مثبت و معنادار بین جوسازمانی و نوآوری، هر چه محیط و جوسازمانی منعطف‌تر باشند و مدیران قادر باشند آزادی عمل بیشتری برای کارکنان فراهم آورند میزان خلاقیت و نوآوری در کارمندان بیشتر خواهد بود. همچنین با توجه به رابطه مثبت بین جوسازمانی و نوآوری به‌وسیله فرجه سازمانی، سطح بهینه‌ای از فرجه برای سازمان مناسب است.