بررسی تطبیقی آثار بازارچه‌های مرزی در توسعه نواحی مرزی(بازارچه های مرزی رازی و سرو)

در بیشتر کشورها، مناطق مرزی دورترین مناطق پیرامونی از مرکز و به همین دلیل اغلب این مناطق از عقب‌مانده ترین و محروم ترین مناطق کشورها هستند. توسعه نامتوازن بخش های اقتصادی، اجتماعی، اکولوژی و همچنین نبود تعامل های منطقه ای منجر به این محرومیت ها شده است. توسعه مناطق مرزی و ایجاد اشتغال در این مناطق به منظور کاهش فقر و بیکاری این امکان را به‌وجود می آورد که از هزینه های روانی و اقتصادی مهاجرت اجتناب شود و از منابع طبیعی و تجهیزات سرمایه ای و زیرساخت های اجتماعی بهره برداری شود. بازارچه ها از جمله مزیت های مناطق مرزی هستند که با ایجاد تحرک واداشتن در ظرفیت‌ها و مزیت‌های محلی، تغییرات نهادی وسیع با هدف رفع موانع موجود اجتماعی و اقتصادی، لازم است توسعه این مناطق مورد توجه قرار گیرند. استان آذربایجان غربی با قرار گرفتن در گلوگاه قفقاز و همسایگی با کشورهای ترکیه و عراق از سیاست های توسعه ای کشور به کنار نبوده و دولت برای سامان دادن به مبادلات مرزی اقدام به تاسیس بازارچه های مرزی در این استان کرد. این تحقیق به دنبال پاسخ گویی به این پرسش است که؛ بازارچه های رازی و سرو در توسعه مناطق مرزی پیرامون خود چگونه عمل کرده‌اند؟ همچنین عملکرد هر یک از این بازارچه ها در توسعه محلی چگونه است؟ این تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی انجام و در جمع آوری اطلاعات از منابع مختلفی همچون مصاحبه، گزارش های آماری، کتاب‌ها، مجله‌ها و. . . استفاده شده است؛ نتایج تحقیق نشان می دهد که هر دو بازارچه مورد مطالعه ـ با در نظر گرفتن پتانسیل های موجود ـ نتوانسته اند آن طور که شایسته است در توسعه نواحی مرزی خود و بهبود وضعیت معیشت مردم ساکن گام‌های اساسی بردارند. در این بین بازارچه مرزی سرو که در مرکز استان واقع شده و مورد توجه بیشتر مسئولان استانی است، عملکرد قابل قبولی نسبت به بازارچه رازی نداشته است.