واکاوی ارتباط بین متغیرهای جمعیت شناختی با میزان احساس امنیت اجتماعی در بین مرزنشینان استان گلستان

نواحی مرزی به دلیل داشتن ویژگی هایی مانند: دوری از مرکز، انزوای جغرافیایی، ناپایداری سکونت، تفاوت های فرهنگی، تهدیدات خارجی، تبادلات مرزی و... بیشتر از دیگر نواحی مستعد آسیب پذیری بوده و بدین روی اهمیت ویژه ای را در برنامه ریزی های توسعه، امنیت و آمایش کشور طلب می نمایند. این نوشتار با درک واقعیت فوق و با هدف تحلیل و تبیین ارتباط بین عوامل جمعیت شناختی با میزان احساس امنیت اجتماعی در بین مرزنشینان استان گلستان طراحی و اجرا گردید. روش تحقیق، پیمایشی بوده و ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محققین می باشد که از اعتبار و پایایی بالایی برخوردار است. جامعه ی آماری تحقیق متشکل از 58.600 نفر از مرزنشینان 18 تا 65 ساله ساکن در نواحی مرزی استان گلستان در سال 1393 بوده که بر اساس فرمول کوکران 386 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب گردید. یافته های تحقیق بیانگر آن است که در بین ابعاد امنیت اجتماعی، شاخص اعتماد نهادی با میانگین (2/98 از 4) در رتبه اول و شاخص امنیت اقتصادی با میانگین (1/74 از 4) در پایین ترین رتبه قرار داشته که این امر بیانگر سطح نازل و تامل برانگیز محرومیت اقتصادی در بین مرزنشینان استان گلستان می باشد که هدایت برنامه های مبتنی بر توسعه گرا و آمایش سرزمین را بر مبنای وضعیت منطقه ای طلب می نماید. میزان شاخص امنیت اجتماعی با میانگین (3/09 از 4)، گویای آن است که مرزنشینان استان گلستان از احساس امنیت نسبتاً بالا و مطلوبی برخوردار می باشند. همچنین بین سن، جنس، میزان تحصیلات، نوع شغل و سابقه سکونت در مرز با احساس امنیت رابطه معناداری مشاهده گردید.