سیاست قومی و امنیت سازی سیاسی ج.ا. ایران در منطقه ترکمن ‌صحرا با تاکید بر دوره اصلاحات

ایران کشوری است با اقوام متعدد که در چهارگوشه کشور قرار دارند و نقش مهمی در امنیت کشور و همبستگی ملی ایفا می‌کنند. لازمه وحدت ملی در ایران، وحدت و یکپارچگی بین اقوام و دولت مرکزی است. ایرانیان ترکمن که در شمال و شمال شرقی کشور زندگی می‌کنند، که ازلحاظ نژادی، زبان و ساخت اجتماعی تفاوت‌هایی با دیگر هم‌وطنان خود دارند، اما این تفاوت نتوانسته است مانعی فرا راه تعاملات این قوم با سایر ایرانیان پدیده آورد، به‌جز در مواردی که عوامل داخلی و یا خارجی موجب تقویت تضادها و تفاوت‌های موجود می‌شده است. با توجه به اهمیت تاثیرسیاست‌های قومی بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران، چیستی این تاثیر (مثبت یا منفی)بر قوم ترکمن به پرسش مهم و ضروری تبدیل‌شده است. این مقاله که با روش توصیفی- تحلیلی و با اتکا بر نظریه امنیت کپنهاگ نگاشته شده، بر این سوال استوار است که سیاست‌های قومی جمهوری اسلامی ایران در دوره اصلاحات در مورد قوم ترکمن چگونه بوده است؟. طبق یافته‌های تحقیق، سیاست‌های قومی و اقدامات دولت‌های مختلف جمهوری اسلامی در مسیر امنیت سازی در منطقه ترکمن‌صحرا در مسیر درستی قرار داشته که البته نیاز به تقویت و در برخی موارد بازنگری در فرایندها دارد. در دوره اصلاحات به دلیل دیدگاه فضای باز سیاسی و همدلی و همگرایی بیشتر بین اقوام مختلف کشور ازجمله قوم ترکمن با مجموعه ملی ایران، سیاست‌های قومی وارد مرحله جدید و متفاوتی شده است.