اثربخشی اجرای برنامه‌ آموزش فلسفه به کودکان بر نگرش به خلاقیت و انگیزه‌ پیشرفت دانش‌آموزان دختر شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی اجرای برنامه‌ آموزش فلسفه به کودکان بر روی نگرش به خلاقیت و انگیزه‌ پیشرفت دانش آموزان دختر شهر اصفهان در سال تحصیلی 96-97 است. روش پژوهش از نوع شبه‌آزمایشی با پیش‌آزمون – پس‌آزمون و گروه کنترل است. جامعه‌ آماری این پژوهش را دانش آموزان دختر رده‌ سنی 12 تا 14 ساله شهر اصفهان تشکیل می دهد که از طریق روش نمونه گیری خوشه ای از میان کانون های پرورش فکری کودکان و نوجوانان شهر اصفهان، 2 مرکز (یک مرکز به عنوان گروه آزمایش و مرکز دیگر به منظور گروه کنترل) به صورت تصادفی انتخاب شد. سپس، از هر یک از این مراکز تعداد 15 نفر از دانش آموزان به صورت تصادفی گزینش و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. به منظور گردآوری داده ها ابتدا از پرسشنامه های نگرش نسبت به خلاقیت چارلز لی شیفر (1998) و انگیزش پیشرفت هرمنس (1970) استفاده شد. پایایی ابزار پژوهش با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 0.61 و 0.79 محاسبه شد. در ادامه، برنامه‌ آموزش فلسفه برای گروه آزمایش به مدت 15 جلسه‌ یک‌ساعته (هر هفته 2 جلسه) آموزش داده شد. در پایان دوره نیز پرسشنامه های یادشده مجدداَ توسط هر دو گروه تکمیل شد. بنابراین، مقایسه‌ میانگین نمره های نگرش به خلاقیت و انگیزه‌ پیشرفت در گروه آزمایش و گواه با استفاده از تحلیل کوواریانس تحلیل شد و مبین تفاوت معناداری بود (p<0.001). به عبارتی، می توان اذعان داشت؛ اجرای برنامه‌ آموزش فلسفه به کودکان بر افزایش خلاقیت و انگیزه‌ پیشرفت دانش آموزان تاثیر مثبتی داشته است. در همین راستا، با تدارک دوره های آموزشی فلسفه برای کودکان در مدارس کشور، امید است بتوان گامی در جهت ارتقای خلاقیت و انگیزه‌ پیشرفت دانش آموزان برداشت.

The Effectiveness of the Implementation of Teaching Philosophy to Children Program on the Attitude toward Creativity and Achievement Motivation of Girl Students in Isfahan

The main aim of current study was to investigate the effectiveness of the implementation of teaching philosophy to children program on the attitude toward creativity and achievement motivation of girl students in Isfahan in the academic year of 201718. This study was a quasiexperimental one conducted through a control group and a pretest and posttest. The statistical population of the study included all female students in Isfahan aged 12 to 14 which a sample was selected randomly through cluster sampling from two of the Centers of Children and Adolescents. Then, 15 students were selected randomly from each of these centers and were put into two control and experimental groups. To collect data, at first, Charls. L. Schiefer’s creativity attitude scale (CAS) (1998) and Hermann’s achievement motivation questionnaire (1970) with Cronbach’s alpha coefficient of 0.61 and 0.79 respectively were used. Later on, the subjects in the experimental group attended 15 onehour sessions every week 2 sessions of teaching philosophy to children program. At the end, the questionnaires were completed again by both groups. Comparison of mean scores of attitude toward creativity and achievement motivation in the experimental and control group were analyzed using multivariate analysis of covariance and showed a significant difference (P <0.001). In other words, it can be acknowledged that the implementation of teaching philosophy to children program has had a positive impact on the growth of creativity and achievement motivation of children. Hence, by providing educational courses of philosophy to children in schools throughout the country, it hopes to improve the creativity and achievement motivation of children in schools.