رابطه‌ خوش‏بینی تحصیلی و سرزندگی تحصیلی با نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‏ای خودکارآمدی تحصیلی در رابطه‌ بین خوش‏بینی تحصیلی و سرزندگی تحصیلی دانشجویان انجام گرفت. پژوهش حاضر  از نوع کاربردی بوده، و به روش توصیفی همبستگی مبتنی بر مدل‌سازی معادلات ساختاری (sem) انجام گرفت. جامعه‌ آماری پژوهش حاضر شامل همه‌ دانشجویان کارشناسی ساکن در خوابگاه‌های دانشگاه محقق اردبیلی بود که براساس جدول مورگان و به روش خوشه‌ای چندمرحله‌ای، 380 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه‌‌های سرزندگی تحصیلی دهقانی‏زاده و حسین‏چاری (1391)، خودکارآمدی تحصیلی زاژاکوا، لینج و اسپانشاد (2005)، و خوش‏بینی تحصیلی شانن موران و همکاران (2013) به‌کار گرفته شد. داده‌ها به روش مدل‌سازی معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته‌ها برازش مدل را تایید کرد. نتایج تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها به روش مدل‌سازی معادلات ساختاری نشان داد خوش‏بینی تحصیلی بر سرزندگی تحصیلی اثر مستقیم دارد، خودکارآمدی تحصیلی بر سرزندگی تحصیلی اثر مستقیم دارد و خوش‌بینی تحصیلی بر سرزندگی تحصیلی از طریق خودکارآمدی تحصیلی اثر غیر مستقیم دارد. بنابراین، خودکارآمدی در رابطه‌ خوش‌بینی تحصیلی و سرزندگی تحصیلی دانشجویان نقش واسطه‌ای دارد.

The Relationship between Academic Optimism and Buoyance, the Mediator Role of Academic Self-efficacy

Following a descriptivecorrelational design, the present study sought to explore the mediating role of academic selfefficacy in the relationship between students’ academic optimism and academic buonyancy. To analyze structural relationships in this applied study, structural equation modeling was used. Using Morgan’s table and the multistage cluster sampling technique, 380 undergraduate students from a population which comprised all undergraduate students accommodated in the dorms of the University of Mohaghegh Ardabili were included in the sample of the study. To obtain the data required, the liveliness questionnaire developed by Dehghanizadeh and HosseiniChari (1391), the academic selfefficacy questionnaire developed by Zajacova,Lynch, and Espenshade (2005), and also the academic optimism questionnaire developed by TschannenMoran et al. (2013) were adapted. Using structural equation modeling, the data were analyzed. The values obtained corroborated the fitting of the model. The results gleaned from structural equation modeling showed that academic optimism directly impacts academic liveliness of students, academic selfefficacy directly influences academic liveliness, and still academic optimism affects academic liveliness indirectly through academic selfefficacy. Accordingly, academic selfefficacy is judged to mediate the relationship between academic optimism and academic liveliness.