تبیین روابط ساختاری بین توانایی حل مسئله، تاب‌آوری و فرسودگی‌تحصیلی در دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه

هدف این پژوهش تبیین روابط ساختاری بین توانایی حل مسئله، تاب آوری و فرسودگی تحصیلی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه بوده است. روش این پژوهش توصیفی همبستگی و جامعۀ آماری شامل تمام دختران دانش آموز پایه اول متوسطه دورۀ دوم شهر تهران است. 461 دانش آموز برای نمونه با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار به کار رفته عبارتند از: پرسشنامۀ فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران(2007)، مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون(2003) و پرسشنامۀ توانایی حل مسئله هپنر و پترسون(1982). شاخص های به دست آمده از شیوۀ مدل یابی معادلات ساختاری نشان دهنده برازش مناسب مدل با داده های جمع آوری شده بود(مجذور کای= 255/114 با df= 36، cfi= 0.962، gfi= 0.957، agfi= 0.920، rmsea= 0.069). نتایج گویای تاثیر مستقیم توانایی حل مسئله و تاثیر غیرمستقیم آن با میانجی گری تاب آوری بر کاهش فرسودگی تحصیلی است.