تبیین نقش ساختار توانمندساز مدرسه در اثربخشی مدرسه با میانجی‌گری خوش بینی تحصیلی معلمان

هدف پژوهش حاضر تبیین نقش ساختار توانمندساز مدرسه با میانجی‌گری خوش بینی تحصیلی معلمان بر اثربخشی مدرسه می‌باشد. به منظور اجرای این پژوهش از مدارس ابتدائی پسرانه دولتی منطقه یازده شهر تهران، نمونه ای متشکل از 172 معلم با کاربست نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از سه پرسشنامه ساختار توانمندساز مدرسه هوی (2003)، خوش بینی تحصیلی معلمان بیرد و همکاران (2010) و اثربخشی مدرسه هوی (2009) استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها نیز از روش آماری تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که: 1) ساختار توانمندساز مدرسه اثر مستقیم معناداری بر خوشبینی تحصیلی معلمان (0.27=β) دارد. 2) خوشبینی تحصیلی معلمان اثر مسستقیم معناداری بر اثربخشی مدرسه (0.46=β) دارد. 3) ساختار توانمندساز مدرسه اثر مستقیم معناداری بر اثربخشی مدرسه (0.17=β) دارد. 4) تاثیر ساختار توانمندساز بر اثربخشی مدرسه به صورت غیر مستقیم و از طریق خوشبینی تحصیلی معلمان معنادار (0.12=β) است. 5) مدل مفهومی ارائه شده از برازش مطلوبی برخوردار است.