رابطه رویکردهای یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانشجویان گر‌وه‌های علوم انسانی و فنی مهندسی با توجه به نقش جنسیت

پژوهش حاضر، با هدف بررسی ارتباط رویکردهای یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانشجویان گروه های علوم انسانی و فنی مهندسی، با توجه به نقش جنسیت انجام شده است. روش این پژوهش، از نوع تحقیقات توصیفی همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش، تمامی دانشجویان دانشگاه شیراز بودند که از بین آنها تعداد 100 نفر (50 نفر رشته علوم انسانی و 50 نفر رشته فنی مهندسی)، به روش نمونه گیری دردسترس، انتخاب و به پرسش نامه تجدیدنظر شده دو عاملی فرایند مطالعه (rspq2f) (بیگز، کمبر و لانگ، 2001) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های هم بستگی، رگرسیون و آزمون t مستقل استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که بین رویکرد عمقی، با پیشرفت تحصیلی، هم بستگی مثبت معنادار و بین رویکرد سطحی، با پیشرفت تحصیلی، هم بستگی منفی معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیزنشان داد که متغیر رویکرد سطحی یادگیری تبیین کننده منفی معناداری برای پیشرفت تحصیلی بود. همچنین نتایج آزمون t نشان داد که بین دختران و پسران از نظر رویکرد سطحی و بین دو گروه علوم انسانی و فنی مهندسی از نظر رویکرد عمقی یادگیری تفاوت معناداری یافت شد. به طور کلی بررسی رویکردهای یادگیری و تعیین نقاط قوت و ضعف یادگیری دانشجویان اطلاعات مفیدی برای دست اندرکاران، برنامه ریزان آموزشی و اساتید فراهم می آورد تا شرایط مناسبی برای مطالعه و یادگیری بهتر دانشجویان ایجاد کنند.