پیش‌بینی کمک‌طلبی تحصیلی توسط باورهای هوشی با واسطه‌‌گری احساسات شرم و گناه

هدف از پژوهش حاضر، ارائۀ یک مدل علّی از کمک طلبی تحصیلی و باورهای هوشی براساس نقش واسطه گری احساسات شرم و گناه به روش تحلیلِ مسیر است. روش: شرکت کنندگان این پژوهش شامل 213 نفر از دانش آموزان مقطع متوسطۀ شهرستان لردگان بوده‌اند که به روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های باورهای هوشی (عبدالفتاح و یتس، 2006)، مقیاس گرایش به شرم و گناه (کوهن، وولف، پنتر و اینسکو، 2011) و مقیاس رفتار کمک طلبی (ریان و پینتریچ، 1997) پاسخ دادند. مدل پیشنهادی پژوهش، با استفاده از تحلیل مسیر آزمون شد. یافته‌ها نشان داد باور هوشی افزایشی هم به طورمستقیم و هم با واسطه گری احساس گناه، پیش بینی کنندۀ مثبت معنادار رفتار پذیرش کمک طلبی تحصیلی است. همچنین باور هوشی ذاتی به طورمستقیم و با واسطه گری احساس شرم، اجتناب از کمک طلبی تحصیلی را به طور مثبت پیش بینی کرد. نتیجه گیری: در مجموع براساس نتایج پژوهش حاضر، کمک طلبی تحصیلی تحت تاثیر باورهای هوشی و هیجانات اخلاقی می باشد.

The anticipation of help seeking behavior by intelligence beliefs with the mediational role of shame and guilt feelings

This study aimed at presenting a causal relationship model of helpseeking behavior and intelligence beliefs based on the mediating role of shame and guilt feelings through path analysis. The participants were 213 students selected from high schools of lordegan. The participants completed the HelpSeeking Questionnaire (Ryan & Pintrich, 1997), the Guilt and Shame Proneness Scale (Cohen & Wolf, 2011), and the intelligence beliefs (AbdElFattah& Yates, 2006). The hypothetical model was tested by path analysis. The results indicated that the incremental intelligence beliefs was a positive predictor of help seeking both directly and indirectly through guilt feeling as mediator variables, but the entity intelligence beliefs was a positive predictor of avoidance help seeking both directly and indirectly through shame feeling. This study confirmed causal relationship model of helpseeking behavior and intelligence beliefs based on the mediating role of shame and guilt feelings.