بررسی نقش باورهای انگیزشی در پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دبیرستانی با میانجیگری کمال‌گرایی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش باورهای انگیزشی در پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دبیرستانی با میانجیگری کمال‌گرایی بود. روش این پژوهش از نوع همبستگی چندمتغیره و مدل‌یابی معادلات ساختاری بود. جامعۀ آماری پژوهش را کلیه دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 9493 تشکیل می‌دادند. نمونۀ پژوهش 207 نفر از دانش‌آموزانی بودند که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای از بین مدارس منطقۀ هفت این شهر انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس باورهای انگیزشی پینتریج، مقیاس کمال‌گرایی هیل و نمرۀ پیشرفت تحصیلی سال گذشته دانش‌آموزان استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها، با استفاده از نرم‌افزار آموس amos، روش معادلات ساختاری به کار رفت. یافته‌ها نشان داد که ارتباط مثبت و معنی‌داری بین باورهای انگیزشی و پیشرفت تحصیلی وجود دارد (p<0.001). همچنین، مشخص شد که بین باورهای انگیزشی و کمال‌گرایی ارتباط منفی وجود دارد که این رابطۀ منفی نقش تعدیل‌کننده و کاهنده در همبستگی بین باورهای انگیزشی و پیشرفت تحصیلی دارد و باعث می‌شود مقدار رابطۀ مستقیم از 0.15 به 0.08 با واسطه‌گری کمال‌گرایی کاهش یابد. باتوجه‌به برازندگی شاخص‌های موردنظر در مدل، می‌توان گفت که همبستگی‌های مستقیم و غیرمستقیم می‌توانند با اطمینان 99 درصد تغییرات مربوط به پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان را پیش‌بینی کنند. بنابراین، باورهای انگیزشی می‌تواند کلید مهم درک رفتارهای مختلف دانش‌آموزان، مانند عملکرد تحصیلی، افت تحصیلی و پیشرفت تحصیلی در دوران تحصیل آن‌ها باشد که دراین‌میان کمال‌گرایی از نقش آن می‌کاهد و بهتر است به آن توجه شود.