نگاهی به برنامه های درسی بازنگری شده ی رشته های کارشناسی علوم تربیتی، روان شناسی و زبان و ادبیات فارسی از حیث موفقیت آنها در حصول به اهداف قصده شده

روش این تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان مقطع کارشناسی ورودی سال 95 رشته های علوم تربیتی، روانشناسی و زبان و ادبیات فارسی که در زمان اجرای پژوهش در نیم سال هفتم تحصیل خود بودند و تعداد آنها 439 دانشجو بود. حجم نمونه با مراجعه به جدول کرجسی و مورگان و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی 205 نفر انتخاب گردید. ابزار مورد استفاده پژوهش، پرسشنامه های محقق ساخته بود که پایایی پرسشنامه نیز از طریق آلفای کرونباخ 847/0 به دست آمد. یافته های پژوهش نشان داد که در حیطه شناختی و  نگرشی (عاطفی)، برنامه های درسی جدید منجر به کسب دانش و اطلاعات لازمه و حصول نگرش های مطلوب نسبت به رشته تحصیلی در دانشجویان گردیده است؛ اما در حیطه روانی- حرکتی(مهارتی) برنامه های درسی جدید منجر به کسب مهارت های مطلوب نشده است.

a look at the revised curriculum of undergraduate courses in educational sciences, psychology and persian language and literature in terms of their success in achieving the intended goals

the method of this research is descriptive - survey. the statistical population of this research includes undergraduate students in the fields of education, psychology and persian language and literature that at the time of the research, they were in the seventh semester of their studies and their number was 439 students. the sample size was selected by referring to krejcie and morgan table and by relative stratified random sampling method of 205 people. the instrument used in the study was researcher-made questionnaires and the reliability of the questionnaire was obtained through cronbach’s alpha of 0.847. findings showed that in the field of cognition and emotion, new curricula have led to the acquisition of necessary knowledge and the acquisition of desirable attitudes toward the field of study in students; but in the field of psycho-motor (skills) new curricula have not led to the acquisition of desirable skills