تاثیر چهار هفته برنامه گرم کردن پویا بر شاخص‌های تعادلی ایستا و پویا و حس عمقی در دختران ژیمناست ماهر

زمینه و هدف :  هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر چهار هفته تمرین گرم کردن پویا بر شاخص‌های تعادلی ایستا و پویا و حس عمقی در دختران ژیمناست ماهر بود. روش تحقیق: به این منظور تعداد 16 نفر از دختران ژیمناست ماهر (با میانگین سن45/1±62/9 سال، وزن 60/8±58/28 کیلوگرم، قد 37/12±12/130 سانتی‌متر و bmi 49/2±48/16 کیلوگرم بر مترمربع) انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه (گرم‌کردن عمومی و گرم‌کردن عمومی+کشش پویا) تقسیم شدند. پروتکل اول شامل 10 دقیقه دویدن آرام و پروتکل دوم شامل جاگینگ و استفاده از حرکات کششی پویا بود. قبل و بعد از چهار هفته فعالیت گرم کردن، شاخص‌های تعادل (قدامیخلفی و داخلیخارجی) در چهار وضعیت ایستا (با دو پا و با یک پا) و پویا (با دو پا و یک پا) با حذف ورودی‌های بینائی با استفاده از سیستم نیروسنج مجهز به 7 دوربین و صفحه فشار (kistler force plate) بررسی شد. تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بانفرونی در سطح معنی‌داری (p≤05/0) انجام گرفت. یافته‌ها: نتایج این پژوهش افزایش معنادار تعادل پویا با دو پا و یک پا را با حذف ورودی‌های بینائی در وضعیت‌های تعادلی با پروتکل گرم کردن پویا پس از چهار هفته نشان دادند (001/0=p)  همچنین تعادل ایستا با دو پا و یک پا با پروتکل گرم کردن پویا پس از چهار هفته افزایش معناداری یافت (005/0=p). نتیجه‌گیری: از آنجائی که حذف ورودی‌های بینائی می‌تواند منجر به اختلال عملکرد در کنترل نوسانات قامت گردد، استفاده از تمرین گرم کردن پویا در ژیمناست‌ها نشان داد که این نوسانات به میزان قابل‌توجهی نسبت به گروه کنترل کاهش یافته به‌گونه‌ای که عملکرد کنترل تعادل را در این افراد بهبود می‌بخشد.