تاثیر 12 هفته تمرین هوازی بر سطوح پلاسمایی bdnf و حافظه کوتاه مدت زنان 50-65 ساله ی مبتلا به سندروم متابولیک

هدف: افزایش سن، عوامل التهابی و سندروم متابولیک از عوامل موثر در کاهش bdnf و حافظه ی کوتاه مدت میباشد. هدف از این تحقیق بررسی اثرگذاری 12 هفته تمرین هوازی با شدت متوسط بر سطوح پلاسمایی bdnf و حافظه کوتاه مدت زنان 50-65 ساله ی مبتلا به سندروم متابولیک میباشد. روش شناسی: 24 زن مبتلا به سندروم متابولیک به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه 12 نفره تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین هفته اول سه ست 8 دقیقه ای با فواصل استراحت پنج دقیقه با شدت 60 تا 70 درصد از ضربان قلب ذخیره ای تمرینات خود را روی تردمیل انجام دادند. با سپری شدن هر هفته، یک دقیقه به مدت زمات ستهای تمرین افزوده میشد. قبل و پس از 12 هفته تمرین جهت اندازه گیری سطوح bdnf نمونه گیری خونی انجام شد. میزان سطوح bdnf به روش الایزا، میزان حافظه کوتاه مدت نیز توسط آزمون یادداری عددی مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، تی مستقل و تی جفتی استفاده گردید. نتایج bdnf و حافظه کوتاه مدت پس از 12 هفته تمرین هوازی نسبت به پیش آزمون بطور معنی داری افزایش یافتند (p<0/05). همچنین هیچ تغییری معنی داری در سطوح bdnf و (p=0/09) و حافظه کوتاه مدت (p=0/16) قبل از تمرین و پس از تمرین گروه کنترل مشاهده نگردید. نتیجه گیری: در اثر 12 هفته تمرین هوازی با شدت متوسط میزان سطوح bdnf افزایش یافت و این افزایش موجب بهبود عملکرد حافظه کوتاه مدت گردید.