اثر شش هفته تمرین تای چی بر سطوح سرمی bdnf،tnf-α و عملکرد شناختی و جسمانی زنان با عارضه سکته مغزی

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر 6 هفته تمرین تای چی بر مقادیر سرمی 65 سال، وزن 80±3 با عارضه سکته مغزی بود. روششناسی: 20 نفر از زنان شهر قم با عارضه سکته مغزی(میانگین سن 55 26 کیلوگرم بر مترمربع) به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به دو 33±5 6841±1400 کیلوگرم و شاخص توده بدن 15 با استفاده از روش الایزا در پیش آزمون و پس bdnf و tnf-α گروه تجربی ( 10 نفر) و کنترل ( 10 نفر) تقسیم شدند. مقادیر سرمی و (tug) آزمون مشخص شد. همچنین جهت ارزیابی تعادل پویا و عملکرد شناختی، به ترتیب از آزمون مدت زمان برخاستن و رفتن پرسشنامه معاینه مختصر وضعیت شناختی استفاده شد. آزمودنیهای گروه تجربی به مدت 6 هفته، هر هفته 3 جلسه و به مدت 60 دقیقه (شامل 10 دقیقه گرم کردن، 40 دقیقه حرکات ساده شده تمرینات تای چی و 10 دقیقه بازگشت به حالت اولیه) تمرین کردند. tnf مستقل انجام گرفت. نتایج: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که مقادیر t وابسته و t تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمونهای کاهش معناداری نسبت به گروه کنترل یافت. همچنین تعادل پویای گروه تمرین تای چی نسبت به گروه کنترل بهبود معناداری یافت α و بهبود عملکرد شناختی تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: bdnf اما با وجود افزایش مقادیر .(p<0/05) یافته های پژوهش حاضر پیشنهاد میکند که تمرین تای چی بعنوان تمرین کم شدت و ساده میتواند باعث بهبود تعادل و وضعیت التهابی زنان با عارضه سکته مغزی شود.