تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید بر مقادیر t-mtor، p-mtor و فیبروز بافت قلبی و مقاومت به انسولین موش‌های صحرایی دیابتی‌شده نر نژاد ویستار

زمینه و هدف: مجموعه‌ پروتئینی mtor در پاسخ به تمرینات مقاومتی با رویکردی هیستولوژیکی افزایش و در تمرینات هوازی با رویکردی سوخت‌وسازی کاهش می‌یابد. این تغییرات در شرایط ابتلا به دیابت نوع دو و همراه با تمرینات ورزشی می‌تواند قابل بحث باشد. بدین‌منظور لحاظ کردن تمریناتی مانند تمرین تناوبی شدید با دارا بودن ویژگی‌های هوازی و بی‌هوازی و از طرفی مداخله‌ دیابت نوع دو می‌تواند تعامل احتمالی mtor همراه با شاخص‌های گلایسمیک و هیستوپاتولوژیکی قلب را به تصویر بکشد. ازاین‌رو پژوهش حاضر برای تعیین تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید بر مقادیر p-mtor، t-mtor و فیبروز بافت قلبی و مقاومت به انسولین موش‌های صحرایی دیابتی‌شده از طریق تزریق استرپتوزوسین انجام گرفت.مواد و روش‌ها: 20 سر موش صحرایی نر بالغ سفید نژاد ویستار در چهار گروه (5 =n) کنترل سالم، کنترل دیابتی، تمرین سالم و تمرین دیابتی قرار گرفتند. قرارداد تمرین تناوبی شدید پنج جلسه در هفته و به مدت هشت هفته روی نوار گردان صورت گرفت. آزمون تحلیل واریانس یکراهه در سطح معناداری p < 0.05 به‌منظور تجزیه‌وتحلیل آماری استفاده شد.نتایج: هشت هفته تمرین تناوبی شدید به تغییرات معنادار در p-mtor‌ و t-mtor بافت قلبی موش‌های مبتلا به دیابت نوع دو منجر نشد (p > 0.05)؛ با این حال، سبب کاهش معنادار مقادیر مقاومت به انسولین (31.2 درصد نسبت به گروه کنترل دیابتی) و فیبروز بافت قلبی (51.6 درصد نسبت به گروه کنترل دیابتی) موش‌های مبتلا به دیابت نوع دو شد (p < 0.05).نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌نظر می‌رسد هشت هفته تمرین تناوبی شدید برای مشاهده‌ افزایش مقادیر mtor بافت قلبی در موش‌های سالم کافی، ولی در موش‌های مبتلا به دیابت نوع دو ناکافی است. همچنین احتمالاً کاهش میزان فیبروز بافت قلبی موش‌های مبتلا به دیابت نوع دو، دست‌کم در طول هشت هفته تمرین تناوبی شدید، مستقل از mtor بافت قلبی عمل می‌کند.

the effect of eight weeks of high-intensity interval training on p-mtor, t-mtor and fibrosis of cardiac tissue and insulin resistance in diabetic male wistar rats

background and purpose: the mechanistic target of rapamycin (mtor) protein complex increases in response to resistance training with a histological approach and decreases in aerobic training with a metabolic approach. these changes can be discussed in the conditions of type 2 diabetes (t2dm) and with exercise. therefore, taking into account exercises such as high-intensity interval training (hiit) with aerobic and anaerobic characteristics and on the other hand t2dm intervention can depict the possible interaction of mtor with glycemic and histopathological indicators of the cardiac. so, the present study was conducted to determine the effect of eight weeks of hiit on p-mtor, t-mtor and fibrosis of cardiac tissue and insulin resistance on diabetic rats through stz injection.material and methods: twenty male adult white wistar rats were divided into four groups (n=5): healthy control, diabetic control, healthy workout and diabetic workout. the hiit protocol was carried out five sessions a week for eight weeks on a treadmill. one-way analysis of variance was used for statistical analysis at a significance level of p < 0.05.results: the results showed that eight weeks of hiit did not lead to significant changes in the amount of p-mtor and t-mtor in the cardiac tissue of rats with t2dm (p > 0.05); however, it caused a significant decrease in insulin resistance (31.2% compared to the diabetic control group) and cardiac tissue fibrosis (51.6% compared to the diabetic control group) in rats with t2dm (p < 0.05).conclusion: according to the results, it seems that eight weeks of hiit is enough to observe the increase in amount of cardiac tissue mtor in healthy rats, but it is insufficient in rats with t2dm. also, it is possible that the reduction of cardiac tissue fibrosis in rats with t2dm, at least during eight weeks of hitt, is independent of cardiac tissue mtor.