تاثیر فعالیت جسمانی زیربیشینه و تلاش ذهنی همزمان بر شاخص‌های خستگی در مردان فعال

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر انجام فعالیت جسمانی زیربیشینه و فعالیت شناختی به‌صورت همزمان بر شاخص‌های خستگی بود. دانشمندان معتقدند عملکرد استقامتی افراد به جسم و ذهن وابسته است. بنابراین احتمال می‌رود مسیرهای عصبی مشترکی بین فعالیت‌های جسمی و ذهنی وجود داشته باشد. روش‌ها: بدین‌منظور 10 مرد ورزشکار (سن 2±20 سال، وزن 10±71 کیلوگرم و قد 9±176سانتی‌متر) داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی‌ها در سه جلسة مجزا به فاصلة 72 ساعت در آزمایشگاه حضور یافتند. در جلسة اول طی روش فزاینده روی نوار گردان اکسیژن مصرفی بیشینه (vo2max) افراد تعیین شد. در دو جلسة بعد آزمودنی‌ها به مدت 45 دقیقه با شدت 70 درصد vo2max با فعالیت شناختی (مداخله) و بدون فعالیت شناختی (کنترل) روی نوار گردان دویدند. در حین اجرای فعالیت ضربان قلب و میزان درک فشار ثبت شد. پیش و پس از هر جلسه آزمون انقباض ارادی بیشینه انجام گرفت. قبل، پنج و 30 دقیقه پس از اجرای پروتکل برای اندازه‌گیری پرولاکتین و کورتیزول نمونة خونی جمع‌آوری شد. تحلیل آماری بین دو جلسه با استفاده از آزمون تیوابسته و تحلیل واریانس دوراهه انجام گرفت.نتایج: براساس نتایج، تفاوت معناداری بین دو جلسه برای شاخص‌های پرولاکتین (668/0=p)، کورتیزول (52/0=p)، انقباض ارادی بیشینه (664/0=p)، درک تلاش (9/0=p) و ضربان قلب (34/0=p) وجود نداشت. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که انجام فعالیت شناختی در حین فعالیت جسمانی زیربیشینه نمی‌تواند شاخص‌های خستگی را بیشتر از انجام فعالیت جسمانی زیربیشینه تنها تحت تاثیر قرار دهد، با وجود نتایج به‌دست‌آمده نمی‌توان اثر انجام فعالیت شناختی در حین فعالیت ورزشی بر شاخص‌های خستگی را نادیده گرفت. عواملی مانند نوع و مدت زمان انجام فعالیت شناختی و جسمانی از عواملی‌اند که باید مورد توجه قرار بگیرند.

The effect of simultaneous submaximal physical exercise and mental exertion on fatigue indices in active men

Purpose: The purpose of this study was to investigate the effects of performing cognitive task during submaximal exercise on fatigue indices. The scientists believe that both mental and body determine endurance performance. Since there are common neural pathways between physical and mental fatigue. Methods: 10 athlete’s men (mean ± SD, age: 20 ± 2 years, weight: 71 ± 10 kg, height: 176 ± 9 cm) participated in this study. The participants were present in lab for three separate sessions. In the first session after familiarization, maximal oxygen consumption (VO2max) was determined using incremental protocol on treadmill. In two subsequent sessions, participates ran on treadmill with 70 percent of VO2max intensity for 45 minutes with (intervention) and without (control) cognitive task. Heart rate (HR) and rate of perceived exertion (RPE) were recorded every 10 minutes during both exercise sessions. Maximal voluntary contraction (MVC), cortisol and prolactin concentration were measured preand post sessions. All data was analyzed with dependent ttest and twoway ANOVA.Results: The results showed that there is no significant difference between two sessions for, prolactin (P = 0.668), cortisol (P = 0.25), MVC (P = 0.664), RPE (P = 0.9), and HR (P = 0.34) but cortisol, prolactin, RPE and HR increased from preto postsessions.Conclusion: Present study results show that, performing a cognitive task during submaximal exercise couldn’t induce more fatigue indices compare submaximal exercise. However, cannot be totally discarded thr effects of performing cognitive task during submaximal exercise on fatigue indices. Factors like duration and kind of cognitive and physical tasks should be consider.