مقایسة اثر تمرین تناوبی شدید و مقاومتی فزاینده بر بیان ژن atf3 عضلة قلبی موش‌های صحرایی دیابتی نر

هدف: با توجه به تناقضات موجود دربارة نقش عامل رونویسی فعال‌شدة 3 به‌عنوان یک شاخص غیرالتهابی فعالیت میوکاردی در ناهنجاری‌های متابولیکی مانند دیابت، پژوهش حاضر با هدف مقایسة اثر دو تمرین تناوبی شدید و مقاومتی فزاینده بر بیان ژن atf3 عضلة قلبی موش‌های صحرایی دیابتی نر انجام گرفت.روش‌ها: 60 سر موش صحرایی نر 6 هفته‌ای با میانگین وزنی 150 گرم به‌صورت تصادفی به پنج گروه دیابتی (d)، دیابت تناوبی شدید (dit)، تناوبی شدید (hiit)، مقاومتی  (rt)و دیابت مقاومتی  (drt)تقسیم شدند. تمرین تناوبی شدید شامل 10 تکرار 1 دقیقه‌ای دویدن روی نوار گردان با 2 دقیقه استراحت و تمرین مقاومتی فزاینده شامل 4 صعود از نردبان مقاومتی همراه وزنه بود. برنامة تمرین، 3 روز در هفته، به مدت 6 هفته همزمان انجام گرفت. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با آزمون فیشر و manova در سطح معناداری 01/0p≤ انجام گرفت.نتایج: میزان افزایش معنادار بیان atf3 در دیابتتناوبی شدید نسبت به دیابت بیشتر بود (001/0p<). بین دو گروه افزایش معنادار (001/0p = ) بیشتر بود، پاسخ فزایندة بیان ژن atf3 در گروه دیابت تناوبی شدید به‌طور معنادار بیشتر از پاسخ بیان ژن atf3 گروه دیابت –تمرین مقاومتی بود (03/0p =).نتیجه‌گیری: تمرین تناوبی شدید در مقایسه با تمرین مقاومتی فزاینده سازوکارهای سلولی مولکولی مختلف را به‌طور موثرتری فعال می‌کند و احتمالاً موجب کاهش چشمگیر تاثیرات منفی ناشی از بیماری دیابت بر دستگاه قلبی عروقی می‌شود.

The Comparison of the effect of High Intensity Interval and Progressive Resistance Training on Activated Transcription Factor 3 myocardial gene expression in male Diabetic Rats

Purpose: According to the controversy about the role of ATF3 as a noninflammatory index of myocardia in metabolic abnormalities as diabetes, the purpose of this study was to compare the effect of high intensity interval versus progressive resistance training on ATF3 myocardial gene expression of male diabetic rats.Methods: Sixty male six weeks rats with a weighing average of 150 g were randomly divided into five groups: diabetic (D), diabetes high intensity interval training (DIT), high intensity interval training (HIIT), resistance (RT), and diabetes resistance training (DRT). High intensity interval training included 10 repetitions of one minute running on a treadmill with two minutes of rest. Progressive resistance training included four climb of a resistance ladder with weights. The training program was performed three days a week for six weeks. Data analysis was performed using Fisher’s and MANOVA tests at a significant level of P ≤ 0.01.Results: Significant increase in expression of ATF3 in diabetes high intensity interval training group was observed between diabetes and diabetes high intensity interval training (P <0.001). Between two groups of diabetes and diabetes resistance training (P = 0.001), there was a significant increase in expression in diabetes resistance training. In comparison between DIT and DRT groups, progressive respond were observed in DIT versus DRT (P = 0.03).Conclusion: high intensity interval training has been shown to be more effective in comparison with the progressive resistance training, because it activates more different molecular cell mechanisms, perhaps, significantly reduces the negative effects of diabetes mellitus on cardiovascular disease.