پاسخ مقادیر سرمی tnf-α ،ا 6-il و نیمرخ لیپیدی به دو توالی تمرین هوازی همحجم در زنان میانسال چاق مبتلا به دیابت نوع دو

هدف: تحقیق حاضر با هدف مقایسۀ اثر دو توالی مختلف تمرین هوازی با حجم یکسان و ماندگاری پس از آن بر سطوح سایتوکاینهای التهابی 6-il،ب α-tnf و نیمر خ لیپیدی در زنان چاق مبتا به دیابت نوع دو انجام گرفت. روشها: بدین منظور، 36 زن چاق مبتا به دیابت نوع دو بهصورت تصادفی به سه گروه مساوی 12 نفره تقسیم شدند. گروه یک و دو به مدت 8 هفته )گروه یک= 3 جلسه و گروه دو= 6 جلسه در هفته، با حجم یکسان( تمرین هوازی با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه انجام دادند. نمونه گیریها در مرحلۀ پیشآزمون، 48 ساعت و دو هفته پس از آخرین جلسۀ تمرینی انجام گرفت. در ادامه متغیرهای بیوشیمیایی با روش االیزا اندازه گیری شد. برای مقایسۀ نتایج درونگروهی از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر همراه با آزمون تعقیبی بونفرونی و برای بررسی نتایج بین گروهی از تحلیل واریانس یکراهه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج: پس از 8 هفته مداخله، نتایج درونگروهی در متغیرهای 6il،ب αtnf ،بtg و کلسترول تام تنها در گروه تمرینی یک، در پسآزمون و ماندگاری در مقایسه با پیشآزمون کاهش معنادار نشان داد )0.05>p .)همچنین نتایج بین گروهی نشان دهندۀ اختاف معنادار متغیرهای مذکور بین گروه های یک با کنترل و یک با دو بود )0.05>p)؛ درحالیکه بین گروه دو با کنترل در مراحل پسآزمون و ماندگاری اختاف زیادی مشاهده نشد )0.05p .)میزان ماندگاری کاهش در متغیر وزن، چربی بدن، شاخص تودۀ بدنی، نسبت به مرحلۀ پیش آزمون تنها در گروه یک، همچنان معنادار بود )0.05>p.) نتیجه گیری: نقش تمرین ورزشی با مدت زمان بیشتر نسبت به تکرر در جلسات تمرینی کوتاه مدت می تواند موجب تعدیل بهتر 6il،ب αtnf و نیمر خ لیپیدی در زنان چاق مبتا به دیابت نوع دو شود.

The response of TNF-α, IL-6 serum levels and lipid profiles to two aerobic training frequencies with the same volume in obese middle-aged women with type 2 diabetic

Purpose: The aim of this study was to comparison of the effect of two different frequencies of aerobic exercise with the same volume and detraining period on the levels of IL6, TNFα and lipid profiles in obese middleaged women with type 2 diabetes.Methods: Thirtysix obese women age?? with type 2 diabetes were randomly divided into three groups of 12 equal members (Group I = three sessions and group two = six sessions per week, with the same volume). Subjects in Groups I and II performed aerobic training for eight weeks with an intensity of 60 to 75% of the maximum heart rate and the same volume. Samples were taken Pretest, 48 hours and two weeks after the last training session. Biochemical variables were measured by ELISA method. The repeated measure of Analysis of Variance (ANOVA) with Bonferroni’s post hoc test was used to evaluate intragroup changes and Oneway ANOVA with posttest Tukey test were used to evaluate the intergroup outcomes at each stage.Results: After eight weeks of interventions, the intergroup results showed that TNFα, IL6, TG and total cholesterol were only significantly reduced in Group I (P <0.05). Also, the betweengroup results showed a significant difference between groups one with control, and I with two in the above variables (P < 0.05). However, there was no significant difference between the group two with control in the posttest and detraining stages (P <0.05). And there was no significant difference between group two and control in posttest and detraining stages (P <0.05). Moreover, results in weight, body fat and BMI variables were only significantly reduced in Group I (P <0.05).Conclusion: The effect of exercise training with a longer duration than the frequency in shortterm training sessions was better in controlling the IL6, TNFα and lipid profiles in obese women with type 2 diabetes.