تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر سطح پلاسمایی آدروپین و شاخص مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه وزن

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر سطح پلاسمایی آدروپین و شاخص مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه وزن بود. روش شناسی: بدین منظور تعداد 24 مرد داوطلب دارای اضافه وزن (سن 5.1±25.3 سال، شاخص توده بدنی2.54±27.74) به طور تصادفی در دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین یک برنامه مقاومتی را به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته برگزار کردند. برنامه مقاومتی شامل 3 ست 10 تکراری با 65 ،75 و 85 درصد 1rm برای هشت حرکت بود. زمان استراحت بین ست ها و حرکات یک دقیقه در نظر گرفته شد. قبل و بعد از دوره تمرینی، شاخص های مورد نظر با روش های استاندارد اندازه گیری شد.نتایج: نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که بین تغییرات آدروپین (0.001=p) و مقاومت به انسولین (0.001=p) تفاوت معنی‌دار وجود دارد، همچنین نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که تغییرات آدروپین (0.001=p) و مقاومت به انسولین (0.001=p) فقط در گروه تمرین تفاوت معنی دار وجود دارد.بحث و نتیجه گیری: به نظر می‌رسد این نوع تمرینات مقاومتی به دلیل کافی بودن مدت و شدت فعالیت توانسته موجب تحریک آدروپین شود.

The effect of eight weeks of resistance training on adropin plasma level and insulin resistance index in overweight men

Purpose: Weakness in balance is one of the risk factors for falling, injuries or even death of elderly. Age increases the number of falls and decreases the quality of life. The main objective of this research was to compare the effects of exercises with Balance board and Pilates on static and dynamic balance of elderly women. Methods: From among elderly women located in Isfahan city, 36 persons (with average age of 71±2.4 years old, height of 1.61±0.56 m, weight  of 60±6.4 kg and body mass index of 24.49 kg/m2) were selected and randomly divided into three groups as follows: Pilates exercises (n=12), balance boards exercises (n=12) and combined exercises (n=12); so they performed Pilates exercise plan,  exercise plan related to the balance and simultaneous Pilates and balance board plan for eight weeks, respectively. Before and after the intervention, static and dynamic balance was measured using the stork static balance and Get up and go Test (TUG) Life. Data were analyzed through ANOVA with repeated measures and at the significance level of 0.05. Results: The experimental groups showed a significant difference before and after the intervention in the fear of static and dynamic balance factors (P < 0.05). The comparison of the data between the three groups regarding the static and dynamic balance showed a significant difference before and after the training period, so that the recovery rate in the experimental group of combined exercises was more than the other two groups. Conclusion: The findings indicated that the exercises were effective in the three experimental groups, but the improvement in the experimental group of combined exercises was more than the other two groups, so this protocol can be used as a complementary rehabilitation method to improve the static and dynamic balance of elderly people (P = 0.011).