تاثیر هشت هفته تمرین در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر آیریزین و مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه‌وزن

هدف: شیوع چاقی در دنیا به‌عنوان مشکل سلامتی به‌خوبی شناخته‌شده است، همچنین بیماری‌های مرتبط با چاقی مانند مقاومت به انسولین، دیابت نوع 2، سندروم متابولیک، پرفشار خونی و بیماری‌های قلبی عروقی در دنیا گسترش یافته است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر 8 هفته تمرین در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر سطح آیریزین و مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه وزن بود.روش‌ها: در پژوهش حاضر 14 آزمودنی غیرفعال به‌صورت تصادفی به دو گروه هایپوکسی (میانگین سن 1.63±22 سال و شاخص تودۀ بدنی 1.28 ±28.48 کیلوگرم بر متر مربع) و نورموکسی (میانگین سن 1.34± 22.14 سال و شاخص تودۀ بدنی 2.42 ±27.83 کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. هر گروه به مدت 8 هفته با تواتر 3 جلسه در هفته و هر جلسه 45 دقیقه با شدت 60 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه در شرایط هایپوکسی (غلظت اکسیژن 14 درصد) و نورموکسی (غلظت اکسیژن 21 درصد) روی چرخ کارسنج تمرین کردند. نمونه‌های خونی 24 ساعت قبل و بعد از تمرین گرفته شد. از آزمون تی وابسته و مستقل با سطح معناداری (p≤0.05) برای بررسی فرضیه‌های تحقیق استفاده شد.نتایج: داده‌های پژوهش افزایش معنا‌دار سطح آیریزین را در دو شرایط هایپوکسی (12درصد) و نورموکسی (8 درصد) نشان داد (p˂0.05). درحالی‌که مقدار مقاومت به انسولین کاهش معنا‌داری یافت (p˂0.05). همچنین تفاوت معناداری در مقدار آیریزین و مقاومت به انسولین در دو گروه مشاهده نشد (p>0.05). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش، تمرین در شرایط هایپوکسی و نورموکسی با ایجاد تغییرات در سطح آیریزین و مقاومت به انسولین، می‌تواند در پیشگیری و کاهش عوامل خطرزای همراه با اضافه وزن و چاقی موثر واقع شود.

The effect of 8 weeks of exercise training in hypoxia and normoxia on irisin levels and insulin resistance index in overweight men

Purpose: The prevalence of obesity as a health problem is known in all over the world, as well as diseases associated with obesity, including insulin resistance, metabolic syndrome, type 2 diabetes, high blood pressure and cardiovascular disease has spread. The purpose of this study was to evaluate the effect of exercise training in hypoxia and normoxia on irisin levels and insulin resistance index in overweight men Methods: fourteen nonathlete men divided in either hypoxic (14% oxygen) (mean age 22 ± 1.63 yr and BMI 28.48 ± 1.28 kg/m2) or normoxic (21% Oxygen) (mean age 22.14 ± 1.34 yr and BMI 27.83 ± 2.42 kg/m2) condition randomly. Subjects do aerobic training for eight weeks (each session was 45 minutes, 3 d•wk−1, with 60% VO2max). Subjects performed an exhaustion test to determine the maximum oxygen consumption before the beginning of the training. Blood samples were collected 24 hours before and after the test. Dependent ttest, independent ttest and Pearson correlation test with significant level (P≤0.05) was used to examine the hypotheses. Results: The result showed a significant increase in irisin level after eight weeks of aerobic training in both normoxia (8%) and hypoxia (12%) conditions, while the HOMAIR had a significant reduction (P≤0.05); it has to be mentioned that no significant difference has been observed between groups in both irisin and HOMAIR changes. Conclusion: Training in both normoxia and hypoxia conditions, through a favorable impact on irisin levels and insulin resistance and can act as an effective factor to improve the complications in overweight men.