پاسخ برونکواسپاسم به هوای معتدل و سرد به دنبال اجرای فعالیت ورزشی زیر بیشینه توسط ایمپالس اوسیلومتر

ایمپالس اوسیلومتر به عنوان روشی غیرمستقیم در ارزیابی تغییرات راه های تنفسی ناشی از ورزش، در مقایسه با اسپیرومتر، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف مطالعه حاضر، مقایسه پاسخ راه های هوائی به یک جلسه فعالیت ورزشی زیربیشینه در هوای معتدل و سرد  و رابطه داده های ایمپالس اوسیلومتر با اسپیرومتر می باشد. روش شناسی : 18 مرد با فعالیت جسمانی طبیعی و شاخص توده بدنی کمتر یا مساوی 25 و مستعد برونکواسپاسم ناشی از ورزش ، برای این مطالعه انتخاب شدند. پروتکل تحقیق شامل 6 دقیقه فعالیت زیربیشینه با 80 تا 90 درصد حداکثر ضربان قلب، روی ترمیل و در هوای 4  و25 درجه سانتیگراد آزمایشگاه بود. برای مقایسه داده های هوای سرد، به فاصله 48 ساعت، تست یکسان در هوای 22 درجه آزمایشگاه نیز از آزمودنی ها بعمل آمد. نتایج: میان داده های اسپیرومتریک و اوسیلومتریک فعالیت ورزشی در هوای سرد و معتدل، رابطه معناداری مشاهده شد. داده های اسپیرومتری اختلاف معناداری را در مرحله پس از ورزش، در دو محیط سرد و معتدل نشان داد (p<0.001). اندازه گیری مقاومت تنفسی توسط ایمپالس اوسیلومتر  اختلاف معناداری را در حداکثر کاهش شاخص راه های هوائی در هردو محیط شناسائی کرد. بحث و نتیجه گیری: رابطه معنادار میان داده ها، کارآمدی اوسیلومتری در اندازه گیری پاسخ راه های هوائی به ورزش را نشان داد. نتایج نشان داد که هردو محیط می توانند با مکانیسم مشترک بیش پاسخی و خشک شدن راه هوائی، باعث بروز برونکواسپاسم ناشی از ورزش شوند.