پاسخهای متابولیکی به هایپرگلیسمی طی فعالیت ورزشی در مردان سالمند

هدف: این تحقیق برای تعیین پاسخ های متابولیکی به تزریق گلوکز (هایپرگلیسمی) طی فعالیت ورزشی در مردان سالمند طراحی شد. روش ها: هشت مرد سالم (میانگین سن 5.2±63.3 سال) داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و در دو جلسه مجزا به فاصله یک هفته به آزمایشگاه فیزیولوژی مراجعه کردند. آزمودنیها در هر جلسه 40 دقیقه فعالیت ورزشی روی دوچرخه با 60 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بعد از 30 دقیقه تزریق گلوکز یا دارونما اجرا کردند. گازهای تنفسی طی فعالیت اندازه گیری شدند و 4 نمونه خونی قبل از تزریق گلوکز، بعد از اتمام 30 دقیقه تزریق گلوکز، در دقیقه 20 فعالیت، و سریعا بعد از اتمام فعالیت برای اندازه گیری فاکتورهای متابولیکی، گرفته شدند. نمونه های خونی برای اندازه گیری انسولین، اسید چرب آزاد استریفیه نشده، گلیسرول، بتاهیدروکسی بوتیرات (3-ohb) و مقاومت به انسولین (homa) استفاده شدند. اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات با استفاده ار گازهای تنفسی دیاکسید کربن و اکسیژن مصرفی محاسبه شد. نتایج: آنالیز آماری داده ها افزایش معنادار (p<0.05) انسولین و گلوکز و کاهش اسید چرب آزاد غیراستریفیه و گلیسرول را طی فعالیت ورزشی بعد از تزریق گلوکز نشان داد اما تاثیر معناداری بر سوخت چربی و کربوهیدرات مشاهده نشد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این تحقیق میتوان نتیجهگیری کرد که در مردان سالمند حفظ سطح گلوکز خون حین فعالیت ورزشی از طریق تزریق گلوکز بر لیپولیز و عوامل متابولیکی تاثیر دارد اما بر اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات در عضله تاثیر ندارد.