تاثیر هشت هفته تمرین هیپوکسی اینتروال بر سطح سرمی عامل نوروتروفیک مشتق از مغز زنان فعال

هدف: در این تحقیق تاثیر هشت هفته تمرین هیپوکسی اینتروال (روش کنترل تنفس) بر سطح سرمی عامل نوروتروفیک مشتق از مغز (bdnf) در زنان فعال بررسی شد. روشها: چهارده نفر از زنان فعال بهطور تصادفی در دو گروه کنترل (هفت نفر)و تجربی (هفت نفر) قرارگرفتند. گروه کنترل به مدت هشت هفته دویدن اینتروال را تحت شرایط عادی و گروه تجربی دویدن اینتروال را در شرایط هیپوکسی انجام دادند. نمونه خونی برای تعیین مقدار سطوح سرمی bdnf آغاز دوره تمرینی و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی در هفته هشتم از هر دو گروه گرفته شد. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون گلموگروف-اسمیرنوف و بررسی همگن بودن واریانس گروه ها از آزمون لوین استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روشهای آماری تی همبسته و مستقل در سطح معناداری (p≤0.05) استفاده شد. نتایج: نتایج تحقیق نشان داد که سطوح سرمی bdnf پس از هشت هفته تمرین هیپوکسی اینتروال در مقایسه با تمرین اینتروال افزایش معناداری یافته است. بررسی اختلاف بین گروهی نشان داد که بین پس آزمون گروه کنترل و تجربی اختلاف معناداری وجود دارد (p=0.036) همچنین نتایج بررسی اختلاف درونگروهی نشان داد که بین پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل بعد از هشت هفته دویدن اینتروال اختلاف معناداری وجود نداشت (0.0157=p)، در صورتی که در گروه تجربی این اختلاف قابل ملاحظه بود (0.011=p). نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از پژوهش نشان داد که انجام هشت هفته تمرین هیپوکسی اینتروال تاثیر مثبتی بر سطح سرمی bdnf زنان فعال داشته است. در نتیجه از نظر زمان انجام تمرین بدنی، هزینه و نحوه اجرا جایگزین مناسبی برای تمرین در ارتفاع و تمرین انسدادی می باشد. بنابراین توام نمودن تمرینات ورزشی با هیپوکسی و به دست آوردن نتایج مطلوب در مدت زمان کمتر راهبرد مناسبی بهنظر میرسد.