تاثیر تمرینات استقامتی و مکمل آهن بر روی برخی از نشانگرهای تنفس سلولی در موش‌های صحرایی نر

هدف: آهن، نقش مهمی در انتقال اکسیژن، آنزیم های زنجیره تنفسی میتوکندریایی، و فسفوریلاسیون اکسایشی دارد؛ بنابراین کاهش آهن میتواند تاثیر منفی بر عملکرد اکسایشی ورزشکاران بگذارد. هدف این پژوهش، بررسی اثرات برنامه های ورزشی استقامتی و مکمل آهن بر برخی از نشانگرهای تنفس سلولی در موشهای صحرایی نر است. روشها: چهل سر موش صحرایی نر ویستار به چهار گروه تقسیم شدند. گروه تجربی i برنامه ورزشی استقامتی را به مدت 12 هفته روی نوارگردان انجام میدادند (با شدت 32 متر در دقیقه، 60 دقیقه در هر جلسه و 5 جلسه در هفته) (t). گروه تجربی ii با همان برنامه، روزانه 800 میکروگرم مکمل آهن (سولفات فرو) دریافت میکردند (ti). گروه کنترل c بدون تمرین بودند (s) و گروه تجربیiii بدون تمرین اما روزانه 800 میکروگرم مکمل آهن دریافت میکردند (si). پس از 12 هفته نمونه های خونی و بافت عضلانی بررسی شدند. داده ها توسط تحلیل واریانس یک سویه و کروسکال-والیس تحلیل شدند (p<0.05). نتایج: غلظت فریتین خون تنها در گروه تجربی i و وزن مطلق عضله نعلی و غلظت سیتوکروم اکسیداز تنها در گروه تجربی ii نسبت به دیگر گروه ها معنادار بود (p<0.05). همچنین، هایپرتروفی عضلانی، چگالی شبکه مویرگی، و چگالی میتوکندریایی گروههای تجربی i و ii با گروه کنترل و گروه تجربی iii تفاوت معناداری داشتند (p<0.05)؛ اما این اختلاف ها در بین هر دو گروه های تجربی i و ii معنادار نبودند. با وجود این، توده ی بدنی، وزن نسبی عضله نعلی و اکسیژن مصرفی بیشینه موش های گروه تجربی تفاوت معناداری هم با گروه کنترل و هم در بین گروه های تجربی با یکدیگر داشتند (p<0.05). نتیجه گیری: به نظر میرسد که مصرف مکمل آهن همراه با ورزش ممکن است موجب بهبود برخی از شاخص های تنفس سلولی، هایپرتروفی، و ظرفیت هوازی شود؛ درصورتی که، این بهبودها در شرایط بی تمرینی احتمالاً به وجود نمی آیند.