تاثیر یک جلسه فعالیت ورزشی تناوبی هوازی بر سطوح سرمی اسپکسین در مردان جوان فعال

هدف: اسپکسین پپتید جدیدی است که در تنظیم رفتار تغذیه، وزن، متابولیسم انرژی و برداشت اسیدهای چرب به درون سلول های چربی نقش دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت ورزشی تناوبی هوازی بر سطوح سرمی اسپکسین بود. روش : یازده مرد جوان فعال (سن 3.63±24.00 سال، شاخص توده بدنی 2.00±22.98 کیلوگرم بر مترمربع) در این مطالعه شرکت نمودند. فعالیت ورزشی شامل 2 سری (10ثانیه×6) رکاب زدن با حداکثر سرعت و 10 دقیقه استراحت فعال (رکاب زدن با شدت %75-%65 حداکثرضربان قلب) بود. نمونه های خونی در وضعیت ناشتا، قبل (30 دقیقه بعداز صرف صبحانه حدود 365 کیلوکالری)، بلافاصله، 15، 30 و 45 دقیقه بعد از فعالیت ورزشی جمع آوری شد. از آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی برای بررسی تغییرات متغیرها در بازه های زمانی مختلف و از ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی ارتباط بین متغیرها استفاده شد. یافته ها: باوجود تغییر سطوح برخی از متابولیت ها نظیر گلوکز، انسولین، لاکتات، tg و ldl-c در این پژوهش، تغییر معنی داری در سطوح سرمی اسپکسین در هیچ یک از بازه های زمانی اندازه گیری شده، مشاهده نشد (0.05>p). در حالت ناشتا و بلافاصله پس از فعالیت ورزشی، ارتباط معنی داری بین سطوح اسپکسین و سایر متابولیت ها یافت نشد (0.05>p) اما در 30 دقیقه پس از صرف صبحانه، سطوح اسپکسین همبستگی منفی و معنی داری با tg (0.032=p و 0.645- =r) و در طول دوره ریکاوری همبستگی مثبت و معنی داری با hdl-c (0.041=p و 0.357+ =r) و همبستگی منفی و معنی داری با انسولین داشت (0.023=p و 0.672- =r). نتیجه گیری: به نظر می رسد که تعادل منفی انرژی ناشی از یک جلسه فعالیت ورزشی تناوبی هوازی، احتمالاً برای القای تغییر سطوح سرمی اسپکسین کافی نبوده است.