تولید گیاهان دارویی رویکردی در جهت پایدارسازی اقتصاد روستایی (مطالعۀ موردی: روستاهای شهرستان قوچان)

هدف: در دهه‌های اخیر، نوع نگرش به روستا و اقتصاد روستایی دست‌خوش تحول شده؛ به طوری که به منظور پایداری معیشت و امنیت اقتصادی در نواحی روستایی، اهمیت افزایش کارآمدی و اثربخشی فعالیت‌ها، میزان بهره وری از ظرفیت‌ها و توان‌های بالقوه و بالفعل موجود در فعالیت‌های اقتصادی افزایش یافته و متنوع‌سازی فعالیت‌های اقتصادی در فضای روستا جهت تضمین استمرار معیشت، ایجاد اشتغال، درآمد و غیره ضرورت ‌یافته ‌است. این پژوهش نیز با هدف پایدارسازی اقتصاد روستاهای مورد مطالعه در شهرستان قوچان انجام شده ‌است. روش: تحقیق حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و از حیث روش، توصیفی تحلیلی است. برای جمع‌آوری اطلاعات از روش‌های میدانی و کتاب‌خانه‌ای استفاده شده است. جامعۀ آماری شامل 16294 خانوار ساکن در 133روستای شهرستان قوچان بود که براساس روش مورگان، نمونۀ آماری با 336 سرپرست خانوار در 13 روستای منتخب به روش خوشه‌‌ای دومرحله‌ای انتخاب‌ شد.یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان می دهد که کاشت گیاهان دارویی به طور میانگین، 159 درصد بیش‌تر از کاشت محصولات زراعی درآمدزایی ایجاد می‌کند و اشتغال‌زایی هر هکتار گیاهان دارویی، 206 درصد بیش‌تر از گیاهان زراعی می‌باشد. هم‌چنین، علی‌رغم این‌که نیاز آبی گیاهان دارویی 25 درصد بیش‌تر از گیاهان زراعی است، با توجه به درآمدزایی و اشتغال‌زایی بیش‌تر، آب مصرفی، اقتصادی تراست. از طرف دیگر، طبق نظر روستاییان، حمایت‌های دولت سبب افزایش تمایل آن‌ها به کاشت گیاهان دارویی خواهد شد. این تحقیق نشان داده است که تولید گیاهان دارویی سبب پایدارسازی اقتصاد روستایی می‌شود.محدودیت‌ها/ راه‌بردها: مسائل و مشکلاتی در توسعۀ کاشت گیاهان دارویی در منطقۀ مورد مطالعه مشاهده شده که با پیشنهادهایی از جمله برگزاری کلاس‌های آموزشی و ترویجی گیاهان دارویی بین جوامع روستایی منطقه و ایجاد بازار مناسب خرید و غیره می‌توان در جهت رفع آن‌ها و کارآیی بیش‌تر در کاشت گیاهان دارویی گام برداشت.