تاثیر تنوع اقتصادی بر پایداری نواحی روستایی (مطالعۀ موردی: نواحی روستایی شهرستان شهرکرد)

هدف: پژوهش حاضر در پی بررسی تاثیر تنوع اقتصادی بر پایداری در نواحی روستایی شهرستان شهرکرد، به عنوان رهیافتی برای بهینه‌سازی طرح‌ها و برنامه‌های آینده، کمک در تصمیم‌گیری‌ها و برنامه ریزی ها در جهت توسعۀ پایدار نواحی روستایی خواهد بود و نیز ارائۀ راهکارهای مناسب برای حفظ و تقویت پایداری در نواحی روستایی است. روش: این پژوهش از نوع تحقیقات تحلیلی پیمایشی است که در این پژوهش، از مجموع 54 روستای شهرستان شهرکرد، 27روستا از چهار بخش مرکزی، لاران، بن و سامان در سه سطح جغرافیایی (کوهستانی، درّه‌ای و دشتی) به عنوان روستاهای نمونه انتخاب شده اند و با استفاده از فرمول کوکران تعداد 375 خانوار از 17032 خانوار به عنوان حجم نمونۀ خانوار تعیین شده است. آن‌گاه، برای هر روستا نسبت یا سهم جامعۀ نمونه، با توجه به نسبت هر روستا به کلّ جامعه از نظر تعداد خانوار محاسبه شده است. روش مورد استفاده در این پژوهش برای دست یابی به نمونۀ پژوهشی، نمونه گیری تصادفی طبقه بندی (طبقه ای) متناسب (نسبی) است. ابزار مورد استفاده، پرسش‌نامه می‌باشد که روایی آن از سوی اساتید گروه‌های جغرافیا و علوم اجتماعی مورد تایید قرار گرفته و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب آلفای کرنباخ برابر (653/0) به تایید رسیده است. یافته ها: در این پژوهش با استفاده از نرم‌افزارspss، تاثیر تنوع اقتصادی بر پایداری، مورد سنجش قرار گرفت. نتایج آزمون هم‌بستگی گویای آن است که بین دو متغیّر تحقیق، در سطح 0.765 در هم‌بستگی پیرسون رابطه وجود دارد و این رابطه در سطح خطای 1 درصد معناداراست. همچنین، نشان‌دهندۀ هم‌بستگی مستقیم بین تنوع اقتصادی و ابعاد پایداری روستایی است؛ علاوه بر این، روستاها را از نظر پایداری اقتصادی، در سه سطح جغرافیایی «‌درّه ای (رودخانه ای)، دشتی و کوهستانی» نیز رتبه‌بندی کرده که روستاهای رودخانه ای به دلیل بهره‌مندی از تنوع درآمدی، دارای پایداری بالاتری نسبت به سایر نواحی می‌باشند. راهکارهای عملی: در این راستا، بهترین راهکار برای ارتقای وضعیت درآمدی روستاییان از طریق تنوع‌بخشی به اقتصاد با تاکید بر توان محیطی آن‌ها به‌ دست می‌آید.