طراحی الگوی مشارکت بخش‌های دولتی، خصوصی، بهره‌برداران و تشکل‌هاجهت تحقق توسعه پایدار کشاورزی (مطالعه موردی: بخش مرکزی شهرستان بویراحمد)

هدف: تحقیق حاضر با هدف طراحی الگوی مشارکت بخش‌های دولتی، خصوصی، بهره‌برداران و تشکل‌ها جهت تحقق توسعه پایدار کشاورزی در بخش مرکزی شهرستان بویراحمد اجرا شده است. روش: در این مطالعه از روش تحقیق کیفی و نظریه بنیادی (رویکرد گلیسر) استفاده شده است. جامعه مورد مطالعه شامل افراد دست‌اندرکار در هر کدام از بخش‌های دولتی، خصوصی، بهره‌برداران و تشکل‌های کشاورزی بخش مرکزی شهرستان بویراحمد بودند که به ترتیب 14، 12، 13 و 12 نفر را شامل شده است. برای گردآوری داده‌ها از مصاحبه نیمه‌ساختارمند استفاده شده است. یافته‌ها: براساس نتایج حاصل از نظریه بنیادی، الگوی مشارکت بخش‌های دولتی، خصوصی، بهره‌برداران و تشکل‌ها جهت تحقق توسعه پایدار کشاورزی ترسیم شده است. این الگو در بر دارنده مولفه‌های تاثیرگذار (از قبیل راهبرد مشارکت‌محور توسعه پایدار کشاورزی، خدمات کیفی بخش خصوصی، مشارکت محوری بهره‌برداران، محوریت سیستمی تشکل‌ها، تمرکززدایی و استفاده از قدرت‌های محلّی)، بازدارنده‌ها (از قبیل تمرکزگرایی و حاکمیت روابط در بخش دولتی، موانع و محدودیت‌های اجرایی و سرمایه‌گذاری بخش خصوصی، فقر اقتصادی و فرهنگی بهره‌برداران و چالش‌های نهادی و قانونی تشکل‌های بخش کشاورزی) و نیز جایگاه و نقش بخش‌های دولتی، خصوصی، بهره‌برداران و تشکل‌ها در برقراری مشارکت متوازن و هماهنگ بوده است. همچنین، در این الگو شبکه مشارکت‌محور نظارتی و بانک اطلاعاتی کشاورزی پیش بینی شده است.محدودیت‌ها: از محدودیت‌های تحقیق حاضر می‌توان به موارد ذیل اشاره نمود: الف) زمان‌بر بودن تحقیق؛ ب) عدم همکاری برخی از افراد مد نظر (مطلعان کلیدی) برای گرد‌آوری داده‌ها؛ ج) مشکل بودن ارزیابی اهمیت نسبی اجزا و عوامل نظریه پیشنهادی.راهکارهای عملی: با توجه به این‌که تحقیق‌های کیفی، زمینه خوبی را برای رسیدن به یافته‌های واقعی‌تر با مشارکت مردم فراهم می‌کند و در این فرآیند، محقق نیز جز با ارزشی به شمار می‌آید که با فکر و ایده خود، هر آنچه را که از زمینه‌های واقعی موجود بیرون می‌آید سامان می‌دهد، شکل می‌بخشد و نظریه و الگو می‌سازد. اصالت و ارزش: تحقیق حاضر به طراحی الگوی مشارکت بخش‌های دولتی، خصوصی، بهره‌برداران و تشکل‌ها جهت تحقق توسعه پایدار کشاورزی پرداخته است تا بتواند همانگی لازم را بین بخش‌های مذکور برای برنامه‌ریزی‌های صحیح و اجرای آن‌ها به وجود بیاورد. با توجه به مسایل گفته شده، تحقیق حاضر در نوع خود نوآوری تلقی می‌شود.