رتبه بندی زمینه های توسعۀ گردشگری در دهستان‌های شهرستان ممسنی

هدف: با توجه به این‌که شناخت و بررسی وضع موجود، اولین گام در تدوین و اجرای برنامه های توسعه در جهت رفع فقر و نابرابریِ سکونت‌گاه های شهری و روستایی است، برنامه ریزی در راستای توسعۀ صنعت گردشگری در این‌گونه مراکز جمعیتی می تواند یکی از مهم ترین راهبردهای دست‌یابی به توسعۀ پایدار در این نواحی سکونت‌گاهی باشد. این مقاله با هدف رتبه بندی دهستان های شهرستان ممسنی با تاکید بر توان‌مندی های گردشگری و در راستای ایجاد زمینه های رونق صنعت گردشگری در منطقۀ مورد مطالعه، انجام گرفته است. روش: روش تحقیق در این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی تحلیلی می باشد که در آن با استفاده از مستندات و شیوه های اسنادی و مطالعات میدانی، معیارهای رتبه بندی را شناسایی کرده و با تکیه بر ابزارهای تحلیل آماری و مدل تصمیم گیری تاپسیس و ضریب آنتروپی شانون، به ارزیابی و رتبه بندی دهستان های 9 گانۀ منطقۀ ممسنی (از توابع استان فارس) با توجه به تعداد و انواع پتانسیل های گردشگری پرداخته است. یافته‌ها: یافته ها نتایج نشان می دهد که دهستان فهلیان با شاخص 0.683 به دلیل برخورداری از جاذبه های تاریخی و عامل دسترسی مناسب، بیشترین امتیاز و دهستان مشایخ با شاخص 0.299 کمترین امتیاز و آخرین رتبه را در زمینۀ توسعۀ فعالیت های گردشگری در منطقه، دارا می باشد. راهکارهای عملی: ایجاد و تقویت زیرساخت های زیربنایی و روبنایی توسعۀ گردشگری در روستاهای دارای قابلیت بالا، در کنار معرفی و شناساندن توانمندی ها و جاذبه های صنعت توریسم در شهرستان ممسنی. آن‌چه در این فرآیند مهم و ضروری است، جذب سرمایه های دولتی و خصوصی درون و بیرون از منطقه به منظور سرمایه گذاری در مکان های دارای مزیت برتر گردشگری است. اصالت و ارزش: امروزه گردشگری توانسته است تغییراتی شگرف در فضای زندگی و چشم اندازهای جغرافیایی نواحی مختلف به وجود آورد و اثرات عمیقی در ساختارهای اقتصادی و اجتماعی جوامع بر جای بگذارد. این وضعیت، ما را برمی انگیزد تا با هدف دست‌یابی به سهم خود از ثمرات این صنعت از توان‌مندی های بالقوه و بالفعل موجود در راستای توسعۀ نواحی سکونت‌گاهی کشور بهره برداری کنیم.