رتبه بندی مراکز دهستان های شهرستان جیرفت به لحاظ شاخص‌های کیفیت زندگی با استفاده از مدل تاپسیس

هدف: موضوع کیفیت زندگی از آغاز دهه 1960 به بعد وارد ادبیات نظری و مطبوعاتی توسعه شد و به یکی از موضوعات موردعلاقه در علوم اجتماعی تبدیل گردید. ارزیابی و رتبه‌بندی کیفیت زندگی مردمان یک منطقه خاص براساس وضعیت موجود آن منطقه می‌تواند به ارایه راهکارها و برنامه‌ریزی های مفیدتری برای کاهش محرومیت آن منطقه بینجامد؛ برهمین اساس، هدف از انجام مطالعه حاضر تحلیل وضعیت شاخص های کیفیت زندگی در مراکز دهستان‌های شهرستان جیرفت (11 مرکز دهستان) و رتبه بندی این مراکز دهستان بود. روش: این مطالعه ازلحاظ هدف، کاربردی و ازحیث جمع آوری داده ها، به صورت پیمایشی است. تعداد خانوارهای مراکز دهستان‌های موردمطالعه 4243 خانوار بودند و سرپرستان خانوارها واحد تحلیل در این مطالعه بودند که با استفاده از جدول نمونه گیری کرجسی و مورگان 350 نفر از آن ها مشخص شدند و به شیوه طبقه ای با انتساب متناسب انتخاب گردیدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای با سوالات انتها بسته و باز بود. روایی ابزار تحقیق ازطریق روایی صوری تایید گردید و برای انجام پایایی پرسشنامه، مطالعه پیش آزمون انجام شد که نتایج آماره آلفای کرونباخ برای شاخص های مختلف از 71/0 تا 89/0 برآورد شد. برای وزن دهی به شاخص های کیفیت زندگی از تکنیک آنتروپی و برای رتبه‌بندی دهستان های موردمطالعه، از تکنیک (topsis) استفاده شد.یافته ها: نتایج کلی نشان داد در دامنه صفر تا یک، روستای خاتون آباد با درجه کیفیت زندگی ‌7235/0 در رتبه اول و روستای هلیل با درجه 1097/0 در رتبه آخر قرار دارد. سایر نتایج نشان داد روستاهای موردمطالعه با میانگین درجه کیفیت زندگی ‌3680/0 در ازلحاظ کیفیت کلی زندگی در وضعیت نامناسبی قرار دارند.راهکارهای عملی: براساس یافته های این مطالعه، پیشنهاد می شود توجه بیشتری به ارتقای برخی از شاخص های کیفیت زندگی مانند درآمد، مسکن و تغذیه به ویژه در مناطق کمتر توسعه یافته نظیر هلیل، اسلام آباد، دولت آباد، سربیژن، رضوان، سقدر و گنج آباد شود.