ارزیابی تعیین کننده‌های پایداری در نظام کشاورزی (مطالعه موردی: مناطق روستایی بخش مرکزی شهرستان مینودشت)

توسعه پایدار و مستمر هر کشوری وابسته به پایداری نظام کشاورزی آن کشور است؛ بنابراین، دست یابی به نظام کشاورزی پایدار، یکی از سیاست های مهم بخش کشاورزی کشورها است. پایداری نظام کشاورزی به عوامل متعددی بستگی دارد که بررسی و شناسایی این عوامل می تواند در تدوین سیاست ها و راهبردهای کشاورزی پایدار نقش مهمی را ایفا کند. هدف از انجام این پژوهش، شناسایی و ارزیابی عوامل موثر بر پایداری نظام کشاورزی است که به صورت مطالعه موردی در مناطق روستایی بخش مرکزی شهرستان مینودشت صورت گرفته است. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است که با استفاده از جمع آوری داده ها از طریق روش های میدانی به دست آمده است. جامعه آماری این تحقیق، سرپرستان خانوارهای همه روستاهای بخش مرکزی شهرستان مینودشت هستند که با استفاده از فرمول کوکران، از بین آن ها به صورت تصادفی نمونه ای به حجم 194 نفر انتخاب شد و با ابزار پرسشنامه مورد مطالعه قرار گرفت. با هدف سنجش ضریب اعتبار پرسشنامه، آزمون پیش آهنگی انجام شد که ضریب اطمینان آلفای کرونباخ آن بیش از 79/0% به دست آمد. نتایج حاصل، از طریق تجزیه وتحلیل های آماری در نرم افزار spss نشان می-دهد که پنج عامل حمایت های خدماتی- زیربنایی، عملیات زراعی پایدارمحور، اجتماعی- مشارکتی، اکولوژیک و اقتصادی می توانند بیش از 58% از واریانس پایداری نظام کشاورزی را تبیین کنند که در برنامه-ریزی ها توجه به این عوامل، ضروری به نظر می رسد.