توسعه کارآفرینی روستایی با تاکید بر نهادهای محلی ( مطالعه موردی: بهاباد، استان‌یزد)

در سال‌های اخیر، حمایت از کارآفرینی و گسترش آن به راهبردی در توسعه، شکوفایی و رشد جوامع انسانی تبدیل شده است. به اعتقاد شوماخر (1973) اگر برنامه توسعه به سه عامل آموزش، ‌مشارکت مردم، سازمان و نظم توجه نکند، قادر نخواهد بود از سایر منابع بهره مناسب ببرد؛ ازاین رو، امروزه تاکید کارشناسان بر توسعه مردم محور است و به عقیده آن ها مردم باید محور همه فعالیت های توسعه باشند؛ بنابراین، استفاده از مشارکت و توانمندی های مردم به ویژه روستاییان، برای عمران و توسعه مناطق روستایی در تمام ابعاد آن لازم و ضروری است. درزمینه کارآفرینی نیز استفاده از مشارکت و پتانسیل مردم محلی، بهترین و مهم ترین ابزار به شمار می آید. نهادهای محلی و سازمان‌های غیردولتی (ngos) می‌توانند یکی از اصلی‌ترین ابزارها برای استفاده بهتر و سازمان یافته تر از مشارکت‌های مردمی محسوب شوند و در خدمت توسعه کارآفرینی و توسعه روستایی باشند. هدف از انجام این پژوهش، امکان سنجی توسعه کارآفرینی روستایی با بهره‌گیری از نهادهای محلی است که در بخش بهاباد استان یزد انجام شده است. تحقیق از نظر نوع، کاربردی و از نظر روش، به صورت پیمایشی است. ابزارهای سنجش، مصاحبه، پرسش نامه و روش pra بوده اند و در تجزیه وتحلیل داده‌ها از روش swot استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق کارآفرینان، مردم محلی و مسوولین بودند. از هرکدام از دو گروه کارآفرینان و مسوولین، به عنوان نمونه و به صورت تصادفی ساده، تعداد 30 نفر انتخاب شد و از مردم محلی نیز برای نمونه و با استفاده از فرمول کوکران، تعداد 124 نفر انتخاب شد. نتایج حاصل از تحقیق بیانگر این است که منطقه بهاباد ازنظر توسعه کارآفرینی روستایی، نقاط قوت و ضعف، فرصت‌ها و تهدیدهای مختلفی دارد. با بهره‌گیری از ظرفیت نهادهای محلی می‌توان از نقاط قوت و فرصت‌های موجود، درراستای توسعه کارآفرینی استفاده کرد و همچنین، می‌توان با کمک گرفتن از پتانسیل نهادهای محلی، نقاط ضعف و تهدیدهای موجود را تا حدود زیادی به نقاط قوت و فرصت تبدیل کرد که بهترین راهبرد در این امر، راهبرد رقابتی/ تهاجمی (so) است.