ارزیابی میزان تحقق پذیری طرح های هادی از دیدگاه روستاییان (نمونه موردی: دهستان های میلاس و سردشتِ شهرستان لردگان)

یکی از راهبردهای توسعه که در دهه اول پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران با هدف دست یابی به توسعه در مناطق روستایی، تهیه و اجرا شد، طرح هادی روستایی است که به عنوان مهم ترین سند رسمی و قانونی توسعه و عمران یک روستا در کشور ما مطرح است. این طرح جایگاهی مشابه با جایگاه طرح جامع و هادی شهری برای روستاها دارد. باوجود سرمایه گذاری های عظیمی که انجام شده است، ارزیابی صورت-گرفته درباره این طرح؛ یعنی، طرح های هادی روستایی، محدود و اندک بوده است؛ بنابراین، هدف از انجام مطالعه حاضر، ارزیابی اثرات اجرای طرح های هادی در دهستان-های میلاس و سردشت شهرستان لردگان است. جامعه آماری این پژوهش را خانوارهای ساکن در دهستان میلاس و سردشت (3197n= ) که طرح هادی در روستاهای آن ها اجرا شده است، تشکیل می‌دهند. برای تعیین تعداد نمونه ها با بهره گیری از فرمول کوکران، تعداد 190 خانوار به صورت نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شده اند. ابزار تحقیق پرسش نامه است که روایی صوری آن به تایید کارشناسان رسید و پایایی آن با انجام پیش آزمون و تحلیل داده های پرسش نامه یادشده و محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (857/0) تایید شد. نتایج حاکی از آن است که در زمینه اقتصادی بیش از 1/22% از افراد جامعه نمونه، بر عملکرد خوب و بسیار خوب، 5/27% درحد متوسط و 4/50% بر عملکرد ضعیف و بسیار ضعیف نظر داده اند. در بعد زیست محیطی 1/41% از پاسخ-دهندگان بیان کردند بعد از اجرای طرح ها، وضعیت زیست محیطی روستا نسبت به قبل شرایط خوبی پیدا کرده است و 8/25% از پاسخ دهندگان این وضعیت را ضعیف و بسیار ضعیف تفسیر کرده اند. 1/33% از آن ها این وضعیت را به صورت متوسط ارزیابی کرده اند؛ اما در مورد شاخص کالبدی- اجتماعی بیش از 54% از افراد بر ارتقای زیاد، 7/33% نیز بر ارتقای متوسط و 7/11% بر ارتقای کم این شاخص، بعد از اجرای طرح تاکید کرده اند.