barriers to the promotion of agricultural land consolidation in rural areas from farmers’ point of view (case study: fash dehedtan of kangavar county)

Purpose- the present study aimed to investigate the most important obstacles to the promotion of agricultural land consolidation in the rural areas of kangavar county. this study seeks to answer a key question: what are the main obstacles to the implementation of agricultural land consolidation policy in the villages of the study area? design/methodology/approach- the present research is an applied one conducted in a descriptive-analytical method; field work was used for data collection and factor analysis was used for data analysis. the population of the study included 1216 land users. using cochran's formula, 211 questionnaires were developed and randomly distributed among the users. the stratified sampling method was used to determine the number of samples in the villages. cronbach's alpha was used to determine the coefficient of validity of the questionnaire in the village; the validity of the questionnaire was 0.816, which indicated the data were suitable for the research. findings- the findings show that ‘the factor of investment and fund’ accounts for 14.445% of the variance, which is the most important obstacle to the development of land consolidation in the rural areas. however, the lack of support of government agencies and organizations, infrastructural weaknesses, individual factors, lack of creativity, lack of intellectual participation and trust, lack of management and production practices, lack of knowledge and awareness, and lack of access to communication facilities in rural areas are important constraints on land consolidation in the rural areas of the study.

موانع توسعه یکپارچه‌سازی اراضی کشاورزی در نواحی روستایی از دیدگاه کشاورزان (مطالعة موردی: دهستان فش- شهرستان کنگاور)

چکیده مبسوط1.مقدمهاصولاً توسعه کشاورزی تغییر بنیادی در متغیرهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی هر جامعه محسوب می­شود و تحقق آن، مستلزم ایجاد هماهنگی بین ابعاد گوناگون آن است.  توسعه کشاورزی پایدار بدون توسعه اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی امکانپذیر نیست و توسعه اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی نیز بدون نگرش منطقی و علمی به مسأله توسعه کشاورزی در بلند مدت، راه به جایی نخواهد برد. لذا از موانع توسعه کشاورزی در کشور از یک سو می­توان به کاهش اعتبارت و سرمایه‌­گذاری، نبود زیرساخت­های فیزیکی مناسب و فقدان برنامه های راهبردی و سیاست­های اصولی در این زمینه از یک سو اشاره کرد و از سوی دیگر، خرد شدن اراضی کشاورزی و پراکندگی قطعات آن یکی از چالش­های ساختاری بهره برداری­های سنتی در کشور است که ریشه در نظام ارباب رعیتی دارد و امروزه از آن به عنوان یکی از موانع توسعه کشاورزی و روستایی قلمداد می­شود.2.روش تحقیق 3.یافته‌های تحقیقاصولاً توسعه کشاورزی تغییر بنیادی در متغیرهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی هر جامعه محسوب می­شود و تحقق آن، مستلزم ایجاد هماهنگی بین ابعاد گوناگون آن است.  توسعه کشاورزی پایدار بدون توسعه اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی امکانپذیر نیست و توسعه اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی نیز بدون نگرش منطقی و علمی به مسأله توسعه کشاورزی در بلند مدت، راه به جایی نخواهد برد. لذا به منظور بررسی موانع توسعه یکپارچه­سازی اراضی کشاورزی در نواحی روستایی از دیدگاه کشاورزان در دهستان فش شهرستان کنگاور پرداخته شده است و در پی پاسخ گویی به این سوالی کلیدی که مهمترین موانع اجرای سیاست یکپارچه­سازی اراضی کشاورزی در نواحی روستایی در محدوده مورد مطالعه کدامند؟ ز آزمون تحلیل عاملی بهره گرفته شده است. نتایج تحقیق نشان می­دهد که عامل سرمایه­گذاری و اعتبارات با توجیه 454/14درصد واریانس، مهمترین مانع توسعه یکپارچه­سازی اراضی کشاورزی در نواحی روستایی می­باشد. ضمن اینکه عدم حمایت سازمان­ها و ارگان­های دولتی، ضعف زیر­ساختی، عامل­ها فردی و خلاقیت، فقدان مشارکت فکری و اعتماد، فقدان مدیریت و شیوه تولید، نبود دانش و آگاهی و عدم دسترسی­های ارتباطی در نواحی روستایی از محدودیت­های مهم توسعه کارافرینی در روستایی مورد مطالعه بوده است.از طرف دیگر، از طرف دیگر، یافته­های تحقیق نشان داد که بین روستاها از لحاظ توزیع فضایی تفاوت معنادار زیادی وجود دارد، به طوری که روستای همان­کفش با میزان(0) به دلیل عدم مشارکت مردم در سطوح مختلف و توجه نکردن مسئولیت برای کاهش محرومیت روستایی و از سوی دیگر به دلیل نبود زیرساخت فیزیکی و دسترسی به راه­های ارتباطی دارای بالاترین رتبه و روستای آب‌باریکی با میزان(93/0) بدلیل فاصله زیاد نسبت کانون دهستان و به دلیل انزوای جغرافیایی دارای پائین­ترین رتبه به لحاظ برخورداری از میزان موانع یکپارچه‌سازی در محدوده مورد مطالعه را دارا می­باشند.بحث و نتیجه‌گیرینتایج تحقیق نشان می­دهد که عامل سرمایه­گذاری و اعتبارات با توجیه 454/14درصد واریانس، مهمترین مانع توسعه یکپارچه­سازی اراضی کشاورزی در نواحی روستایی می­باشد. ضمن اینکه عدم حمایت سازمان­ها و ارگان­های دولتی، ضعف زیر­ساختی، عامل­ها فردی و خلاقیت، فقدان مشارکت فکری و اعتماد، فقدان مدیریت و شیوه تولید، نبود دانش و آگاهی و عدم دسترسی­های ارتباطی در نواحی روستایی از محدودیت­های مهم توسعه کارافرینی در روستایی مورد مطالعه بوده است.از طرف دیگر، از طرف دیگر، یافته­های تحقیق نشان داد که بین روستاها از لحاظ توزیع فضایی تفاوت معنادار زیادی وجود دارد، به طوری که روستای همان­کفش با میزان(0) به دلیل عدم مشارکت مردم در سطوح مختلف و توجه نکردن مسئولیت برای کاهش محرومیت روستایی و از سوی دیگر به دلیل نبود زیرساخت فیزیکی و دسترسی به راه­های ارتباطی دارای بالاترین رتبه و روستای آب باریکی با میزان(93/0) بدلیل فاصله زیاد نسبت کانون دهستان و به دلیل انزوای جغرافیایی دارای پائین­ترین رتبه به لحاظ برخورداری از میزان موانع یکپارچه سازی در محدوده مورد مطالعه را دارا می­باشند.