Process Model of Rural Planning Based on the Experiences of Community-Based Development Projects(The 2020s Projects in the Critical Centers of Sistan, Rigan and Jazmourian)

Purpose- the implementation of participatory projects aiming socio-economic empowerment and environmental sustainability is one of the sustainable management strategies in arid rural areas across the world in the recent decades. this study was conducted to answer two questions: what have been the characteristics and achievements of participatory development and community-based projects in rural areas located within the critical centers of sistan, jazmourian, and rigan? how is a process model for rural development planning consistent with the geography of aforementioned areas? design/methodology/approach- the present study is descriptive-analytical and the research process includes the analysis of the goals and final achievements of participatory plans in rigan (rfldl), the progress and development plan in ghaleh-ganj, the carbon sequestration plan in jazmourian and lashar, the menarid project in sistan, village without unemployed project, sahab community-based projects, and aseman project from barekat foundation in sistan region. the required data consisted of the performance statistics of the above-mentioned projects, and the required analysis was conducted on the dat. finding- each of these projects has positive achievements in accordance with its short-term goals. although it is quantitatively desirable, they failed to continue to operate in a regular and stable planning process in rural areas. execution of a process model for rural development planning requires institutional transformations and the establishment of an integrated facility direction system for the economic infrastructure of rural areas (with a focus on the value chain) and a series of previous and subsequent jobs in each chain. research limitations/implications- among the main limitations of reformation in the programs and continuous learning from past experiences are the effort of conductors in charge of implementing rural development projects to indicate the expected achievements by relying on seemingly favorable statistics with false documentation, and the weakness or lack of a public oversight system on the actual achievements of projects. real decentralization in the country's rural planning system, the establishment of a public oversight system, and a process planning are the best strategies for sustaining local communities.

الگوی فرآیندی برنامه ریزی روستایی بر مبنای تجربیات طرح های توسعه اجتماع محور (طرح های دهه 1390 در کانون های بحرانی سیستان، ریگان و جازموریان)

هدف: اجرای طرحهای مشارکتی با هدف توانمندسازی اقتصادی اجتماعی و پایداری محیطی یکی از راهکارهای مدیریت پایدار نواحی روستایی مناطق خشک جهان در دهه­های اخیر به شمار می­آید. این پژوهش با هدف پاسخ به دو سوال انجام شده است: ویژگی­ها و دستاوردهای اجرایی طرح­های مشارکتی برنامه­ریزی توسعه روستایی و برنامه­ریزی اجتماع­محور اشتغالزا در نواحی روستایی واقع در محدوده کانون­های بحران سیستان، جازموریان و ریگان چه بوده است؟ و یک مدل فرآیندی برنامه­ریزی توسعه روستایی سازگار با جغرافیای مناطق مذکور چگونه است؟روش: مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بوده و فرآیند تحقیق شامل تحلیل اهداف و دستاوردهای نهایی طرح­های مشارکتی توسعه روستایی (RFLDL ریگان، طرح پیشرفت و آبادانی قلعه­گنج، ترسیب کربن جازموریان و لاشار، منارید سیستان، طرح روستای بدون بیکار ، و طرح­های اجتماع­محور سحاب و آسمان بنیاد برکت در ناحیه سیستان می­باشد. داده­های موردنیاز شامل آمار عملکردی طرح­های فوق بوده و تحلیل لازم بر روی آن انجام شد.یافته‌ها: هر کدام از این طرح­ها؛ دستاوردهای مثبت خاص خود را متناسب با اهداف­کوتاه مدت آن برنامه داشته و به لحاظ کمی مطلوب است اما عمدتا نتوانسته­اند استمرار فعالیت در یک فرآیند منظم و باثبات برنامه­ریزی را در نواحی روستایی محقق کند. اجرای الگوی فرآیندی برنامه­ریزی روستایی در منطقه نیازمند تحول نهادی و برقراری سیستم یکپارچه هدایت تسهیلات به سمت زیرساخت­های اقتصادی نواحی روستایی (با محوریت زنجیره ارزش) و سلسله مشاغل پیشین و پسین در هر زنجیره است.محدودیت‌ها/ راهبردها: تلاش هوشمندانه متولیان اجرای طرح­های توسعه روستایی برای ارائه دستاوردهای مورد انتظار با تکیه بر آمار و مستندات ظاهرپسند، و ضعف یا فقدان سیستم نظارت مردمی بر دستاوردهای واقعی طرح­ها به عنوان محدودیت اصلی اصلاح برنامه­ها و یادگیری مستمر از تجربیات گذشته می­باشد. تمرکززدایی واقعی در نظام برنامه­ریزی روستایی کشور، برقراری سیستم نظارت مردمی و نهادینه­کردن برنامه­ریزی فرآیندی بهترین راهبرد پایداری اجتماعات محلی می­باشد.