policies and planning approach: challenges and opportunities for local stakeholders ' empowerment and sustainable development (case study: south and southeast villages of tehran)

Purpose the present study aims to examine the challenges and opportunities for local stakeholders ' empowerment related to rural planning in iran. in general, the current approach of planning process from making decision to implementation and monitoring is based on instrumental rationalism approach, irrespective of the villagers’ viewpoints. urban – rural divided planning has created some challenges for sustainable rural development and opportunities for improving environmentalecological and socioeconomic indicators, which have been ignored. ;design/methodology/approach less attention has been paid to local stakeholders ' empowerment in planning methods and procedures, which is regarded as an obstacle for the promotion of the indicators related to sustainable rural development. the present study was based on a descriptive – analytical method. correlation test and multivariate regression were used to provide a meaningful framework. library and field studies were used for data collection. library method was used to understand the impact of policy implementation and planning approach on the socioeconomic empowerment of local stakeholders for their socioeconomic participation in sustainable rural development and the study of previous research experiences and other countries on appropriate planning. the statistical population of the study is 124 villages in south and southeast of tehran. random sample size for completing the questionnaire of local authorities at village level, using cochran formula and its adjustment formula for small statistical population, with 95% confidence level and probability of 0.05 and prediction of variance s2 0.25 = sample size of 54 villages was achieved. in these 54 villages, 450 questionnaires were completed according to size by specifying sample size in each village .the validity of the research questionnaire was conducted by experts in organizations. the reliability of the questionnaire through cronbach 's alpha was 0.801.  ;findings the results indicated that local stakeholder 's generative empowerment is important although unproductive empowerment is increasingly overcoming. in addition, the possible effects of this process have been identified. thus, problemoriented planning is necessary for formulating a communitybased approach optimally and strengthening social capital, which is not based on current instrumental rationalism approach. thus, for the best planning with a communitybased approach and the reinforcement of social capital, the group to convene is needed in the process and problemoriented planning is important. this is inconsistent with the techno centrism rationalism approach.

سیاست ها و رویکرد برنامه ریزی: چالش ها و فرصت های توانمندسازی ذینفعان محلی و توسعه پایدارروستایی

این مقاله به بررسی   چالش ها و فرصت های   توانمند سازی ذینفعان محلی مرتبط با رویکرد برنامه‌ریزی روستایی در ایران می پردازد. به‌ طوری‌که از یکسو رویکرد حاکم بر فرآیند برنامه ریزی از تصمیم سازی تا اجرا و پایش با رویکرد عقلایی گرایی فن محور و بدون توجه به وجه نظر و خواست روستاییان انجام می‌شود؛ و از سوی دیگر بخشی نگری و برنامه‌ریزی مجزای روستایی و شهری چالش هایی در ارتباط با توسعه پایدار   روستایی ایجاد کرده و بسیاری از فرصت ها و پتانسیل های    بهبود شاخص­های محیطی ـ اکولوژیک و اجتماعی ـ اقتصادی را نادیده انگاشته است. پژوهش حاضر کم‌توجهی به توانمندسازی ذینفعان روستایی و همچنین عدم مشارکت آن‌ها در روش و مراحل برنامه‌ریزی را که به مثابه مانعی برای ارتقاء شاخص­های توسعه پایدار روستایی می‌شوند، آشکار می‌سازد. این تحقیق به شیوه توصیفی  تحلیلی بر روی 54 روستا در جنوب کلانشهر تهران انجام شد. یافته ها نشان می­دهد که ذینفعان روستایی در ناحیه مورد مطالعه، اگرچه توانمندسازی مولد را به شکل ارتقای سازمانی، هماهنگی و خودآگاهی تجربه می کنند، اما، گیرندگان و بروز دهندگان توانمندسازی غیرمولد به شکل فزاینده ای غلبه دارند. عوامل بالقوه تاثیرگذار بر این فرایند نیز شناسایی شده اند که اشاره به روش های عملی دارد که برنامه ریزی مبتنی بر جامعه می تواند به صورت بهتری، توانمندسازی مولد نه صرفا پایدار را در منطقه پرورش دهد. به‌این‌ترتیب برای شکل‌پذیری برنامه‌ریزی بهینه با رویکرد اجتماع‌محور و تقویت سرمایه اجتماعی نیاز به هسته‌های خط دهنده به‌عنوان ورودی در فرآیند آن می‌باشد و برنامه‌ریزی مسئله گرا را می‌طلبد که این مسئله با رویکرد عقلایی گرایی فن محور حاکم همخوانی ندارد.