سنجش پایداری اجتماعی و توزیع فضایی آن در مناطق روستایی (مورد مطالعه: بخش برزک شهرستان کاشان)

هدف: پژوهش حاضر با هدف سنجش پایداری اجتماعی و شناسایی متغیرهای مرتبط با توزیع فضایی پایداری اجتماعی در نواحی روستایی بخش بارز شهرستان کاشان تدوین شده است. روش: این پژوهش کاربردی و از نوع تحقیقات توصیفی تحلیلی می باشد، جامعۀ آماری پژوهش را 2452 سرپرست خانوار ساکن در 11 روستای بخش برزک کاشان تشکیل می دهد. با استفاده از فرمول کوکران 242 نفر از سرپرستان خانوار به عنوان نمونه محاسبه و براساس اصل تسهیم، به نسبت جمعیت هر روستا،پرسشنامه ها در بین سرپرستان خانوار توزیع شد. ابزار اصلی پژوهش پرسشنامه بوده که روایی آن با بهره گرفتن از نظرات کارشناسان به تایید نهایی رسید. جهت بررسی پایایی تعداد 30 پرسشنامه تکمیل شد که ضریب آلفای کرونباخ 0.793 محاسبه شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد پایداری اجتماعی در محدودة مورد مطالعه با میانگین 3.24 در وضعیت بالاتر از متوسط می باشد. همچنین، در بین 15 شاخص پایداری اجتماعی سه شاخص تعامل اجتماعی، امید به آینده و مسوولیت پذیری به ترتیب با ضریب تغییرات 0.202، 0.25، 0.216، مهمترین شاخصهای پایداری اجتماعی در بین روستاییان بخش برزک هستند. در بین روستاهای مورد مطالعه به لحاظ پایداری اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد و نتایج تست دانکن، روستاهای منطقه را در سه گروه طبقه بندی کرد که روستای ویدوجا با میانگین رتبه ای 2.26 در پایین ترین رتبه و روستای ازران با میانگین رتبه ای 4.09 در بالاترین جایگاه قرار گرفته است. محدودیتها: چندبعدی بودن موضوع پایداری اجتماعی و وجود تعاریف و نظرات متنوع در این زمینه. همچنین، محدودبودن نگرش جامعۀ روستایی در این زمینه. نمایش فضایی توزیع پایداری اجتماعی نیز نشان داد در قسمت شمالی و جنوبی بخش، وضعیت پایداری اجتماعی در سطح قابل قبولی می باشد.اصالت وارزش: ارزش این تحقیق داشتن نگاه متفاوت به دو موضوع پایداری اجتماعی و توزیع فضایی می باشد؛ ضمن آن که موضوع تحقیق برای اولین بار در منطقه مورد نظر انجام شده است.