Analysis of Factors Affecting the Inefficiency of Spatial Policies in Rural Areas of Iran

Purpose- the inefficiency of rural development policy as a multidimensional phenomenon is due to various factors and causes. it has adverse outcomes in rural areas and in different dimensions of the territorial (spatial), organizational and intersectoral activities. since the present study has practical purposes, the analysis of the effective factors, and analysis of the effects of each factor in the process of inefficiency of rural spatial policies in rural areas are considered. design/methodology/approach- the strategic question is: “what are the factors affecting the ineffectiveness of the planning policy for rural development in iran?” to answer the question, an analytical methodology based on delphi tool and interpretive structural modeling have been used. in this regard, a library method (research background) and questionnaires and interviews (experts’ opinions of the national planning and budget organization, and the provincial management and planning organization- 20 people) were used to collect information. factors contributing to the inefficiency of planning policy for rural development in iran were determined. in the next step, using interpretative structural modeling (ism), the relationships between the factors affecting the ineffectiveness of the planning policy for rural development in iran were specified and analyzed in a unified manner. finally, using the micmac analysis, the types of variables are clustered according to the reciprocal influence on other variables. findings- the results show that the factors of over-dependence on oil revenues, unstable rural development policy and centralized policy-making system, planning and decision making with the driving power of 16 have had the greatest influence and acts like the base of the model. in order to start and reform the structure of the rural development policy system in the country, it should be emphasized first. the factor of diversity, plurality, dispersion and underdevelopment of rural settlements with the driving power of 1 has the least influence.

تحلیل عوامل اثرگذار بر ناکارآمدی نظام سیاستگذاری آمایشی در مناطق روستایی ایران

ناکارامدی سیاستگذاری توسعه روستایی به عنوان یک رخداد چند بعدی معلول عوامل و مولفه های است که این رخداد به همراه علل و عوامل آن پیامدهای نامطلوبی را در ابعاد مختلف سرزمینی(فضایی) و سازمانی و فعالیت های بخشی را در مناطق روستایی به همراه داشته است، با توجه به کاربردی بودن اهداف نوشتار حاضر، واکاوی عوامل اثرگذار از یک سو و از دیگر سو، تحلیل اثرات هرکدام از عوامل در فرآیند ناکارامدی سیاستگذاری آمایشی مناطق روستایی مورد نظر پژوهش حاضر است. با این توصیف سئوال راهبردی این است که عوامل موثر بر ناکارامدی نظام سیاست‌گذاری آمایشی توسعه روستایی در ایران کدامند؟برای پاسخ به سئوال، ازروش شناسی تحلیلی مبتنی بر ابزار دلفی و مدلسازی تفسیری ساختاری استفاده شد.. در این راستا و با بهره گیری ابزار جمع آوری اطلاعات، با شیوه کتابخانه ای (واکاوی پیشینه پژوهش )پرسشنامه و مصاحبه( نظرات خبرگان و کارشناسان سازمان برنامه و بودجه کشور و سازمان مدیریت و برنامه ریزی استانها(20 نفر) می باشد. عوامل موثر بر ناکارامدی نظام سیاست‌گذاری آمایشی توسعه روستایی در ایران احصا گردید و در مرحله بعد با استفاده از مدل سازی ساختاری تفسیری (ISM) روابط بین عوامل موثر بر ناکارامدی نظام سیاست‌گذاری آمایشی توسعه روستایی در ایران تعیین و بصورت یکپارچه مورد تحلیل قرار گرفته است و در نهایت با استفاده از تحلیل MICMAC نوع متغیرها با توجه به اثرگذاری و اثرپذیری بر سایر متغیرها خوشه بندی شده است. نتایج به دست آمده بیانگر این می باشد که عوامل وابستگی به درآمدهای نفتی و نداشتن ثبات سیاستگذاری توسعه روستایی و نظام متمرکز سیاتگذاری برنامه ریزی و تصمیم گیری با میزان قدرت نفوذ 16 بیشترین تاثیر و مثل سنگ زیربنای مدل عمل می کند و برای شروع و اصلاح ساختار نظام سیاست گذاری توسعه روستایی در کشورمان باید در وهله ی اول روی آن تاکید کرد و عامل تنوع،تعدد،پراکندگی وتوسعه نیافتگی سکونتگاههای روستایی با میزان قدرت نفوذ یک کمترین تاثیر را دارد.