بررسی پراکنش و فراوانی فصلی و زیستگاهی خرچنگ‌های منزوی (سخت‌پوستان: فوق خانواده paguroidea) ناحیه جزر و مدی جزیره هرمز

این مطالعه با هدف بررسی الگوی پراکنش و تعیین فراوانی فصلی و زیستگاهی خرچنگ های منزوی در شش ایستگاه واقع در ناحیه جزر و مدی جزیره هرمز انجام پذیرفت. نمونه برداری در یک دوره یک ساله و در چهار فصل انجام شد. خرچنگ منزوی در اتانول 70% تثبیت و به آزمایشگاه منتقل شدند. با استفاده از کلید های شناسایی معتبر 9 گونه متعلق به دو خانواده از خرچنگ های منزوی مورد شناسایی قرار گرفت. آنالیز های آماری با استفاده از نرم افزار های spss، past، tal (4.2) و نرم‌افزار r انجام شد. آنالیز واریانس یک‌طرفه با استفاده از آزمون lsd نشان داد، فراوانی این گونه‌ها بین تعدادی از ایستگاه‌ها دارای تفاوت معنادار است (05/0>p)، ولی تغییرات فصلی تاثیر معناداری در فراوانی خرچنگ‌های منزوی ندارد. آنالیز خوشه ای نشان داد ایستگاه های پنج و شش دارای بیشترین شباهت و ایستگاه چهار دارای بیشترین تفاوت با سایر ایستگاه ها هستند و در مورد فصول مشخص شد که فصل تابستان دارای بیشترین تفاوت از نظر فراوانی خرچنگ های منزوی با سایر فصول است. همچنین با مقایسه فراوانی و پراکنش گونه ها در فصول و ایستگاه های مختلف با پارامتر های محیطی اندازه گیری شده (ph، شوری، دما، اکسیژن محلول، شیب بستر و ساختار کلی بستر) توسط آنالیز pca مشخص شد که تغییرات فراوانی و پراکنش فقط وابسته به ساختار کلی بستر است و تغییرات دیگر پارامتر ها اثر معنی داری در فراوانی و پراکنش خرچنگ های منزوی ایجاد نمی کند.