ارایه مدلی برای تعیین وضعیت اکولوژیک پستانداران مناطق چهارگانه تحت اختیار سازمان حفاظت محیط زیست کشور

حیات وحش یکی از شاخص‌های زیستی اکوسیستم‌ها و یکی از معیارهای مهم تنوع زیستی است که حفظ آن مستلزم شناخت گونه‌ها، ارتباط آنها با یکدیگر و با زیستگاه‌شان می‌باشد. برخی از پستانداران با توجه به انگیزه بیشتری که برای شکار آنها وجود دارد، در معرض خطر قرار دارند. از جمله این حیوانات می‌توانیم به خانواده گوزن‌ها (گوزن زرد، مارال و شوکا) اشاره کنیم. جهت رسیدن به هدف کلی مطالعه و تعیین وضعیت زیستی گونه در مناطق زیست، عوامل منفی موثر بر زیست گونه به دو دسته کلی شکار بی‌رویه و فعالیت‌های مخرب انسانی تقسیم شدند. قطع اشجار، بوته‌کنی، تبدیل اراضی، جاده‌سازی، معدن کاوی، خطوط انتقال نیرو، چرای مفرط، فعالیت نظامی و شکار بی‌رویه در گروه تخریب زیستگاه قرار دارند و به آنها با توجه به درجه تخریب امتیاز داده شد. جمع جبری امتیازات مثبت و منفی نشان‏دهنده وضعیت زیستی گونه می‌باشد. بر اساس امتیازات کسب شده گوزن زرد دارای وضعیت زیستی بحرانی، شوکا نسبتاً مطلوب و مارال در وضعیت نامطلوبی قرار دارند. تمام گونه‌های ذکر شده نیاز به حفاظت بیشتری دارند. هر یک از گونه‌های گیاهی و جانوری منبع ژنتیکی منحصر به فردی محسوب می‌شوند. این گونه‌ها در حقیقت کلیدی در راه پیشرفت آینده می‌باشند بنابراین حتماً بایستی به وضعیت آنها رسیدگی و توجه شود.