تاثیر تزریق آسکوربات اکسیداز و آگونیست گیرنده D2 بروموکریپتین در پوسته هسته اکومبنس بر تغذیه موش های صحرایی نر بالغ

هسته اکومبنس یکی از نواحی کنترل تغذیه و حاوی نورون های دوپامینرژیکی است، اسید آسکوربیک در تنظیم رهایش این نورون ها نقش دارد. در مطالعات قبلی ما مشخص گردید که تزریق اسید اسکوربیک در هسته اکومبنس باعث کاهش تغذیه شده است. لذا در تحقیق حاضر به بررسی نقش تزریق اسکوربات اکسیداز در پوسته هسته اکومبنس بر اثرات تغذیه ای گیرنده های d2 دوپامینی می پردازیم. روش بررسی: از 98 موش صحرایی نر نژاد wistar در محدوده وزنی 270-220 گرم در 14 گروه استفاده شد. کنترل، اسید آسکوربیک (µg/side 50 و 250)، بروموکریپتین (µg/side 50 و 25)، اسید آسکوربیک و بروموکریپتین (µg/side 50 و 50) آسکوربات اکسیداز (µg/side 2/0)، آسکوربات اکسیداز و بروموکریپتین (µg/side 2/0 و 50)، اسکوربات اکسیداز غیرفعال (µg/side 2/0) و شم اسید آسکوربیک، بروموکریپتین و اسکوربات اکسیداز. حجم تزریق دارو یک میکرولیتر، مدت تزریق 4 روز و اندازه‏گیری غذا در هر 12 ساعت دوره تاریکی تکرار شد. یافته ها: تزریق داخل اکومبنسی اسیدآسکوربیک و بروموکریپتین منجر به کاهش مصرف غذایی شد، تزریق توام اسید آسکوربیک و بروموکریپتین منجر به تعدیل و تزریق آسکوربات اکسیداز منجر به افزایش مصرف غذا شد. نتایج جدید تاکیدکننده یافته های قبلی است که در آن اسید اسکوربیک به عنوان یک ترکیب موثر در تنظیم غذا در پوسته هسته اکومبنس می باشد. علاوه بر این نتایج نشان داد اسکوربات اکسیداز، نیز در تنظیم تغذیه مداخله دارد. اسکوربات اکسیداز و اسید اسکوربیک می توانند اثر آگونیست گیرنده d2 دوپامینی در هسته اکومبنس در ارتباط با تغذیه را تغییر دهند.