نقش گیرنده‏های آندروژنی بر روی اختلالات حافظه و یادگیری در موش‏های صحرایی نر بالغ

هورمون‏های جنسی خصوصاً تستوسترون دارای اثر محافظتی بر روی نورون‏های مغزی در بیماری‏های نورودژنراتیو نظیر بیماری آلزایمر می‏باشند. مطالعه حاضر اثر مهم و برجسته تستوسترون و گیرنده‏های آندروژنی را بر روی اختلالات حافظه که به وسیله تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین ایجاد شده است، نشان می‏دهد. در این تحقیق حیوانات به صورت تصادفی به 11 گروه تقسیم گردید. مدل آزمایشی بیماری آلزایمر به وسیله تزریق دو طرفه درون بطنی داروی استرپتوزوتوسین صورت گرفت، و دو هفته بعد از اولین تزریق داروی مذکور، حیوانات با استفاده از آزمون یادگیری احترازی غیرفعال مورد بررسی قرار گرفتند، به طوری که فاصله زمانی مابین ورود حیوان از خانه روشن به خانه تاریک دستگاه بر حسب ثانیه اندازه‏گیری شد و تحت عنوان تاخیر در مرحله ورود (stl) نامگذاری گردید. در گروه گنادکتومی، عمل جراحی حذف بیضه‏ها صورت گرفت و مطالعات رفتاری بر روی اختلالات حافظه بعد از 4 هفته انجام شد. نتایج مربوط به این مطالعه نشان داد که تزریق داروی استرپتوزوتوسین، اختلالات حافظه را به صورت معنی‏دار 001/0 p < ایجاد نمود. حافظه در موش‏های صحرایی گنادکتومی شده به صورت معنی‏دار 001/0p < در مقایسه با موش‏های نرمال و شم‏ها کاهش یافت. درمان جایگزین با تستوسترون، حافظه را به سطح موش‏های نرمال رسانید. جالب توجه این که تستوسترون هیچ‏گونه اثر مشخّص و معنی‏دار بر روی حافظه موش‏های صحرایی نرمال نداشت. مجموع تمام نتایج در این مقاله نشان داد که تستوسترون اختلالات حافظه مربوط به بیماری آلزایمر را بهبود بخشید.