پیشگیری وضعی از اسیدپاشی

اسیدپاشی جنایتی است علیه تمامیت جسمانی که علاوه بر آسیب‌های جسمی و روانی، زیبایی بزه دیده را به یغما می‌برد؛ جرمی خشونت‌بار که آمار، نشانگر جنسیتی بودن آن است و اغلب علیه زنان رخ می‌دهد. کشورهایی که در خط مقدم مبارزه با این پدیده قرار دارند، اقدامات مختلف قانونی و اجرایی را جهت کاستن از آن به کار گرفته‌اند. در این راستا، رویکردهای پیشگیرانه، همسنگ با اقدامات بازدارنده و اعمال مجازات‌های سخت‌گیرانه دنبال می‌شود و در این ‌بین، برنامه‌های پیشگیری وضعی مبتنی بر حفاظت از آماج و کاهش فرصت ارتکاب جرم، نقش بسزایی دارد. به هر روی، کشور ما نیز در زمرۀ کشورهایی قرار دارد که آسیب‌های فراوان فردی و اجتماعی را از ناحیۀ این جنایت‌ها متحمل شده است. مقالۀ پیش رو که از نظر روش، توصیفی - تحلیلی و از نظر هدف، کاربردی است، به بررسی تطبیقی پیشگیری وضعی از اسیدپاشی به‌منظور ارائه راهبردهای علمی و عملی می‌پردازد. به نظر می‌رسد قانون‌گذار و سایر دست‌اندرکاران امر می‌توانند با اتخاذ یک سیاست جنایی علمی و منسجم و بهره‌گیری از تجارب سایر کشورها، از طریق محدود کردن دسترسی به اسید، توانمندسازی و آموزش زنان و حمایت‌های پلیسی از بزه دیدگان بالقوه، هم‌سوی با کاهش این پدیده گام بردارند.