انسداد حقوق کیفری در قبال فعالیت عرفان‌های نوظهور و چالش‌های فراروی ضابطان دادگستری

زمینه و هدف: عرفان‌های نوظهور هیچ‌گونه اصالت و صبغۀ دینی نداشته و راه معنویت را از دیانت جدا کرده است و در تضاد کامل با عرفان اصیل اسلامی هستند که در عصر حاضر به عنوان یکی از تهدیدها و آسیب‌های جدی نظام ج.ا.ایران و ابزاری برای پیشبرد اهداف جنگ نرم دشمنان علیه نظام محسوب می‌شوند. از همین رو، این تحقیق به بررسی نحوۀ رفتار ضابطان دادگستری به‌ویژه دستگاه‌های اطلاعاتی با فعالیت عرفان‌های نوظهور پرداخته است. روش: با توجه به ماهیت موضوع، پژوهش حاضر از نظر گردآوری اطلاعات به روش اسنادی و از طریق مطالعه تحقیقات معتبر، کتب، مقالات، قوانین و مقررات موجود، آراء محاکم قضایی و وبگاه‌های اینترنتی معتبر انجام شده است و اطلاعات به دست آمده به‌ صورت توصیفی – تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد فعالیت عرفان‌های نوظهور در قوانین جزایی ایران جرم‌انگاری نشده است و اقدامات مقابله‌ای مراجع قضایی و ضابطان دادگستری به دلیل عدم وجود پشتوانۀ قانونی، به نتیجۀ مطلوبی نمی‌رسد. نتیجه‌گیری: عدم جرم‌انگاری و وجود خلا تقنینی، یکی از موانع و چالش‌های مقابله با فعالیت عرفان‌های نوظهور و از عوامل اصلی رشد قارچ‌گونۀ آن در ایران محسوب می‌شود و لازم است طرح مقابله با گروه‌های انحرافی که بیش از شش سال است در مجلس شورای اسلامی مسکوت مانده است، تصویب و اجرایی شود.