طراحی و تبیین الگوی ملی مقابله با تروریسم هسته‌ای در سیاست جنایی تقنینی ایران

زمینه و هدف: با وجود تصویب اسناد متعدد توسط سازمان‌های بین‌المللی در مقابله با تروریسم هسته‌ای و الحاق دولت‌ها به آن‌ها، اما عدم وجود ضمانتِ اجرایی در اسناد مزبور، خود دلیلی واضح در چالش‌برانگیز بودن این اسناد است که به نظر می‌رسد تا زمانی که اجماعی جهانی در این زمینه وجود نداشته باشد، امکان حصول غلبه بر تهدیدهای ناشی از امکان ارتکاب اقدامات مزبور وجود نخواهد داشت. مهم‌ترین اهداف این مقاله شامل شناسایی، تبیین و سنجش مقرره‌های تقنینی داخلی و بین‌المللی، تطبیق مقرره‌های تقنینی عام یا خاص و طراحی و تبیین الگوسازی فرآیند مقابله با اقدامات تروریسم هسته‌ای در سطح ملی است. روش: در این پژوهش، مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی بوده که با ابزار تحلیل محتوای کیفی انجام شده است. از این‌رو، روش مورد استفاده از حیث اهداف مطروحه، «اکتشافی و توسعه‌ای» و از منظر جمع‌آوری داده‌ها، «کتابخانه‌ای» است. یافته‌ها: براساس یافتۀ این پژوهش، اقدامات غامض و پراکنده‌ای از سوی قانون‌گذار ایرانی صورت گرفته که علی‌رغم وجود چالش‌های قانونی، حقوقی و سیاسی، اقدامات قابل‌تاملی را در راستای مقابله با اشکال و ظواهر متنوع اقدامات تروریستی به‌ ویژه تروریسم هسته‌ای مورد تصویب قرار داده است. نتیجه‌گیری: سیاست جنایی قانون‌گذار در قبال اقدامات تروریسم هسته‌ای با نوعی تشتت تقنینی مواجه است؛ چرا که در مواد گوناگونی در چارچوب قوانینی مختلف مبادرت به پیشگیری و سرکوب اقدامات مزبور کرده که این امر در نوع خود به‌طور کلی امر قابل پذیرش است، اما پراکندگی مقررات در این رابطه موجب تناقض در ضمانت اجرای ارتکاب اقدامات تروریسم هسته‌ای شده است.