پیشگیری اجتماعی از جرائم سایبری(در پرتو اجماع بین المللی بر منشورهای رفتاری)

فراملی بودن جرم سایبری سبب شده است، دغدغه دولت ها از سطح حاکمیتی و ملی فراتر رود و عرصۀ بین المللی با چالش جدی روبه رو شود. بنابراین، منطق حاکم بر پیشگیری اجتماعی از جرم سایبری نیز متفاوت از فضای سنتی است. منطقی‌ترین گزینه برای ایجاد گفتمانی مشترک و هماهنگ با هدف پیشگیری اجتماعی از جرم بین المللی سایبری، پیش‌بینی سیاست هایی توسط سازمان ملل متحد است که مورد اجماع بین‌المللی باشد. هدف مقالۀ حاضر، بررسی تحلیلی و انتقادی بسته‌ها و توصیه‌های سازمان ملل دربارۀ پیشگیری اجتماعی از جرائم سایبری است. این پژوهش به شیوۀ توصیفی- تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای و با مراجعه به مهم‌ترین اسناد بین‌المللی انجام شده است. یافته‌های این تحقیق نشان داد که مبارزه با جرم سایبری از حاکمیت انحصاری دولت‌ها خارج شده و کارآیی در پیشگیری از این جرم، منوط به ایجاد یک وفاق بین‌المللی در این حوزه است. با ملاحظۀ منشور ملل متحد، گسترده‌ترین و هدفمندترین سازمان بین‌المللی موجود برای ایجاد اجماع در پیشگیری اجتماعی از جرم سایبری، سازمان ملل متحد است. نتایج این تحقیق نشان داد که توصیه‌های پیشگیرانۀ سازمان ملل را می‌توان در چارچوب «منشورهای رفتاری سایبری» در نظر گرفت؛ منشورهایی که مسئولیت‌هایی برای «سیاست‌گذاران و تولیدکنندگان سایبری» و «ارائه دهندگان و کاربران خدمات سایبری» در نظر گرفته است.